Saiva Canons of Tiru Navukkarasar. Canons 4,5, and 6:

[Subramanian.R]

Verse  2:

புலர்ந்தகால் பூவு நீருங் கொண்டடி போற்ற மாட்டா
வலஞ்செய்து வாயி னூலால் வட்டணைப் பந்தர் செய்த
சிலந்தியை யரைய னாக்கிச் சீர்மைக ளருள வல்லார்
நலந்திகழ் சோலை சூழ்ந்த நனிபள்ளி யடிக ளாரே.


Without being able to worship the feet with water and flowers at daybreak, elevating the spider which constructed as round Pantal with the saliva from its mouth, and going from left to right, as king Chenkannan,  Siva in Naṉipaḷḷi surrounded by beautiful gardens is capable of granting many kinds of fame.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 3:

எண்பதும் பத்து மாறு மென்னுளே யிருந்து மன்னிக்
கண்பழக் கொன்று மின்றிக் கலக்கநா னலக்க ழிந்தேன்
செண்பகந் திகழும் புன்னை செழுந்திரட் குரவம் வேங்கை
நண்புசெய் சோலை சூழ்ந்த நனிபள்ளி யடிக ளாரே.

Staying within me permanently as the ninety six reals without the slightest of glow of kind feeling towards me, I suffered as they confused my mind. Siva in Naṉipaḷḷi, surrounded by gardens where east Indian Kino tree, globular and fertile bottle-flower trees, bright mast wood trees and Champak trees are close to each other!


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  4:

பண்ணினார் பாட லாகிப் பழத்தினி லிரத மாகிக்
கண்ணினார் பார்வை யாகிக் கருத்தொடு கற்ப மாகி
எண்ணினா ரெண்ண மாகி யேழுல கனைத்து மாகி
நண்ணினார் வினைக டீர்ப்பார் நனிபள்ளி யடிக ளாரே.


Siva in Naṉipaḷḷi is songs that can be sung with heptatonic melody-type,
is the juice in fruits.  He is the power of vision in the eye is the determination and ideas in the mind.  He is the idea of thinkers, is all the seven worlds, will remove the karmas of those who approach him.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  5:

துஞ்சிருள் காலை மாலை தொடர்ச்சியை மறந்தி ராதே
அஞ்செழுத் தோதி னாளு மரனடிக் கன்ப தாகும்
வஞ்சனைப் பாற்சோ றாக்கி வழக்கிலா வமணர் தந்த
நஞ்சமு தாக்கு வித்தார் நனிபள்ளி யடிக ளாரே.


Siva in Naṉipaḷḷi, without forgetting the connection between god and souls both in the morning when the darkness departs, and in the evening, our love towards the feet of Haraṉ will increase day by day if we chant the Mantram, consisting of five letters,
transformed by his grace the poison which the Jains, without good manners mixed with food cooked in milk and gave me deceitfully, into nectar.  (This is an auto-biographical element in Nāvukkarasar's life.  This is mentioned in detail in Periya Purāṇam, Tirunāvukkarasu Nāyanār Purāṇam, verses, 102-107.)

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  6:

செம்மலர்க் கமலத் தோனுந் திருமுடி காண மாட்டான்
அம்மலர்ப் பாதங் காண்பா னாழியா னகழ்ந்துங் காணான்
நின்மல னென்றங் கேத்து நினைப்பினை யருளி நாளும்
நம்மல மறுப்பர் போலு நனிபள்ளி யடிக ளாரே.


Siva in Naṉipaḷḷi!  Even Brahma who is seated in the red lotus flower was not able to find out the head.  Vishnu who holds a discus was not able to find the feet which are like beautiful flowers, though he went digging the earth to find them.  He will rend asunder our impurities of the soul, granting the idea of thinking of him as the spotless god.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  7:

அரவத்தால் வரையைச் சுற்றி யமரரோ டசுரர் கூடி
அரவித்துக் கடையத் தோன்று மாலநஞ் சமுதா வுண்டார்
விரவித்தம் மடிய ராகி வீடிலாத் தொண்டர் தம்மை
நரகத்தில் வீழ வொட்டார் நனிபள்ளி யடிக ளாரே.

Having wound a serpent round the mountain, which was the churning rod the demons joining with the immortals, churned with great noise. Consumed the poison by name Alam that rose in the ocean, as nectar, Siva in Naṉipaḷḷi, will not tolerate his devotees who do not leave him, having become his slaves cultivating intimacy with Siva, to fall into hell.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  8:

மண்ணுளே திரியும் போது வருவன பலவுங் குற்றம்
புண்ணுளே புரைபு ரையன் புழுப்பொதி பொள்ள லாக்கை
* * * * * * * * *.


there will be only many faults when the soul wanders in the world the body full of holes and contains worms in the hollows found in the wounds...

(The verse has been found incomplete.)

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  9:

பத்துமோ ரிரட்டி தோளான் பாரித்து மலையெ டுக்கப்
பத்துமோ ரிரட்டி தோள்கள் படருடம் படர வூன்றிப்
பத்துவாய் கீதம் பாடப் பரிந்தவற் கருள் கொடுத்தார்
பத்தர்தாம் பரவி யேத்து நனிபள்ளிப் பரம னாரே.


When the demon of twenty shoulders spread them and lifted the mountain, he pressed with his toe to crush the body from which the shoulders spread, the supreme god in Naṉipaḷḷi, who is always praised by the pious devotees, granted his grace, becoming affectionate when he sang songs with all the ten mouths.

NOTE: This place is now known as Pu?chai.

Padigam on Tiru Nanipalli completed.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Tiru Nakaik Karonam: (Nagap Pattinam)

Verse 1:

மனைவிதாய் தந்தை மக்கள் மற்றுள சுற்ற மென்னும்
வினையுளே விழுந்த ழுந்தி வேதனைக் கிடமா காதே
கனையுமா கடல்சூழ் நாகை மன்னுகா ரோணத் தானை
நினையுமா வல்லீ ராகி லுய்யலா நெஞ்சி னீரே.

My mind! Sinking low having fallen into the bondage of wife, mother, father, children and other relations, and without becoming room for the sufferings, if you are capable of fixing your thoughts in the proper manner on Siva in Karōṇam which is permanent in Nagai, surrounded by the big ocean which is roaring.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  2:


வையனை வைய முண்ட மாலங்கந் தோண்மேற் கொண்ட
செய்யனைச் செய்ய போதிற் றிசைமுகன் சிரமொன் றேந்தும்
கையனைக் கடல்சூழ் நாகைக் காரோணங் கோயில் கொண்ட
ஐயனை நினைந்த நெஞ்சே யம்மநா முய்ந்த வாறே.


My mind!  Siva who has a bull to ride on, the red colored Siva, who bore on his shoulders the skeleton of Vishnu who swallowed the earth, the one who holds in his hand one of the heads of Brahma, who has four faces for each of the quarters and who resides in a red lotus flower, mind which thought of the father who had his temple in Nākaik Kārōṇam surrounded by the sea.  Listen, what a wonder we saved ourselves!

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 3:


நிருத்தனை நிமலன் றன்னை நீணிலம் விண்ணின் மிக்க
விருத்தனை வேத வித்தை விளைபொருண் மூல மான
கருத்தனைக் கடல்சூழ் நாகைக் காரோணங் கோயில் கொண்ட
ஒருத்தனை யுணர்த லானா முய்ந்தவா நெஞ்சி னீரே.

My mind! Realizing in ourselves the dancer god, who is naturally free from all impurities, the senior one who is superior to the residents of this wide world and heaven, the one who is the author and origin of all things that are produced,
and the unequaled one who had his temple at Nākaik Kārōṇam surrounded by the sea.
What a wonder yourself and myself were saved!

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  4:


மண்டனை யிரந்து கொண்ட மாயனோ டசுரர் வானோர்
தெண்டிரை கடைய வந்த தீவிடந் தன்னை யுண்ட
கண்டனைக் கடல்சூழ் நாகைக் காரோணங் கோயில் கொண்ட
அண்டனை நினைந்த நெஞ்சே யம்மநா முய்ந்த வாறே.

Siva who has a neck in which he has stationed the cruel poison which rose when the ocean of clear waves was churned the demons, celestial beings and Māyaṉ Vishnu, who begged and got the earth from Makābhali, my mind which fixed your thoughts on the god who dwelt in the temple in Nākaik Kārōṇam surrounded by the sea.
What a wonder we saved ourselves.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  5:

நிறைபுன லணிந்த சென்னி நீணிலா வரவஞ் சூடி
மறையொலி பாடி யாடன் மயானத்து மகிழ்ந்த மைந்தன்
கறைமலி கடல்சூழ் நாகைக் காரோணங் கோயில் கொண்ட
இறைவனை நாளு மேத்த விடும்பைபோ யின்ப மாமே.


Wearing a crescent moon of great moonlight on the head which has adorned itself with plenty of water, chanting the Vedas with their proper accent, the youth who felt happy in dancing in the cremation-ground, if one praises daily the Lord who dwelt in the temple of Nākaik Karōṇam surrounded by the very black sea, our sufferings will vanish and happiness will come.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  6:


வெம்பனைக் கருங்கை யானை வெருவவன் றுரிவை போர்த்த
கம்பனைக் காலற் காய்ந்த காலனை ஞால மேத்தும்
உம்பனை யும்பர் கோனை நாகைக்கா ரோண மேய
செம்பொனை நினைந்த நெஞ்சே திண்ணநா முய்ந்த வாறே.


The Lord in Kachi Ekampam, who covered himself with the skin of an elephant which is cruel and has a black trunk like the Palmyra tree, to make it frightened, who destroyed the god of death by kicking him with his leg.  The god whom the people of this world praise, the master of the celestial beings, my mind which thought of the god who is like superior gold, and who dwell with desire in Nakaik Kokaranam.
It is certain that we saved ourselves.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 7:

வெங்கடுங் கானத் தேழை தன்னொடும் வேட னாய்ச்சென்
றங்கமர் மலைந்து பார்த்தற் கடுசர மருளி னானை
மங்கைமா ராட லோவா மன்னுகா ரோணத் தானைக்
கங்குலும் பகலுங் காணப் பெற்றுநாங் களித்த வாறே.


Having gone into the fearful forest of severe heat with a lady, Uma, in the form of a hunter, having fought with Arjuna, who granted to him an arrow which can kill.
Having obtained vision of, both in the night and day, the Lord in Karonam, where the music of young girls stay permanently without ceasing.  What a wonder we felt happy.

Arunachala Siva.