Saiva Canon 1 - Tiru Jnana Sambandhar.

[Subramanian.R]

Verse  8:


ஞாலமுண்ட மாலுமற்றை நான்முகனும் மறியாக்
கோலமண்டர் சிந்தைகொள்ளா ராயினுங்கொய் மலரால்
ஏலவிண்டை கட்டிநாம மிசையவெப்போ துமேத்தும்
மூலமுண்ட நீற்றர்வாயான் மேயதுமு துகுன்றே.



Though the celestial beings could not comprehend in their minds the form which Vishnu who swallowed the earth and Brahma could not know,
fastening a suitable circlet with flowers newly plucked,
Mudhukuṉṟu is the shrine desired by the god who is always on the mouths of those devotees who wear on their foreheads sacred ash in three horizontal lines which is the source of all, and who always praise him with his names suitably.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  10:


உறிகொள்கையர் சீவரத்த ருண்டுழன்மிண் டர்சொல்லை
நெறிகளென்ன நினைவுறாதே நித்தலுங்கை தொழுமின்
மறிகொள்கையன் வங்கமுந்நீர்ப் பொங்குவிடத் தையுண்ட
முறிகொண்மேனி மங்கைபங்கன் மேயதுமு துகுன்றே.


(People of this world!)
worship with joined hands daily without thinking that the words of the strong bodied Jains who carry in their hands a network of ropes and Buddhists who wear a salmon-colored dress, to be the right way, Siva who has in his hand a young deer,
Mudhukuṉṟu desired as the shrine by Siva, who has as a half a lady whose body is as tender as leaves and who consumed the poison that shot up in the ocean in which ships sail.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  11:


மொய்த்துவானோர் பல்கணங்கள் வணங்குமு துகுன்றைப்
பித்தர்வேடம் பெருமையென்னும் பிரமபுரத் தலைவன்
* * * * * * *


The chief of Brahmapuram who thinks that the form of the devotees who are like mad people very precious, on Mudhukuṉṟu to which many hosts of celestial beings bow, crowding together.
(the last two lines of this verse are lost.)

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Tiru Viyalur:

Verse  1:


குரவங்கமழ் நறுமென்குழல் அரிவையவள் வெருவப்
பொருவெங்கரி படவென்றதன் உரிவையுட லணிவோன்
அரவும்மலை புனலும்மிள மதியும்நகு தலையும்
விரவுஞ்சடை யடிகட்கிடம் விரிநீர்விய லூரே.

One who covers his body with the skin of a cruel elephant that can fight, having defeated won it to make it die, to make the lady with excellent soft tresses of hair on which bottle flowers spread their fragrance, Viyalūr of expansive water is the place for the god on whose matted locks cobra, moving water, young crescent and laughing skull are mingling.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  2:


ஏறார்தரு மொருவன்பல வுருவன்னிலை யானான்
ஆறார்தரு சடையன்அனல் உருவன்புரி வுடையான்
மாறார்புர மெரியச்சிலை வளைவித்தவன் மடவாள்
வீறார்தர நின்றானிடம் விரிநீர்விய லூரே.


The unequaled one who rides on a bull,
has many forms (He assumes the forms which his devotees desire).  He is the cause for all other things to exist till their alloted span of life, without himself having no destruction.  He has on his matted locks, a river.
His form is fire.
Has affection towards his devotees.
He bent the bow to set fire to the cities of enemies.
Viyalūr of expansive water is the place of god who is enjoying the distinctive excellence of the lady.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 3:


செம்மென்சடை யவைதாழ்வுற மடவார்மனை தோறும்
பெய்ம்மின்பலி யெனநின்றிசை பகர்வாரவ ரிடமாம்
உம்மென்றெழு மருவித்திரள் வரைபற்றிட வுரைமேல்
விம்மும்பொழில் கெழுவும்வயல் விரிநீர்விய லூரே.


The place of the god who sings songs standing in every entrance of the ladies saying 'give me alms' when red and soft matted locks are loose and hanging low.
Viyalūr of expansive water which has fields and gardens whose fame is ever increasing as the collection of streams which produce a sound 'um' the hills being the catchment area.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  4:


அடைவாகிய வடியார்தொழ வலரோன்றலை யதனில்
மடவாரிடு பலிவந்துண லுடையானவ னிடமாம்
கடையார்தர வகிலார்கழை முத்தம்நிரை சிந்தி
மிடையார்பொழில் புடைசூழ்தரு விரிநீர்விய லூரே.


To be worshipped by devotees who have become such in the proper manner,
the place of the god who has the habit of eating the alms which were given by the wives of the sages of Tārukāvaṉam, in the skull of Brahmaṉ who is seated in a flower (lotus), is Viyalūr of expansive water, which is surrounded on all sides by gardens which are dense and scatter eagle-wood, pearls found profusely in bamboos in a row so that the women of the last caste can gather them.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  5:


எண்ணார்தரு பயனாயய னவனாய்மிகு கலையாய்ப்
பண்ணார்தரு மறையாயுயர் பொருளாயிறை யவனாய்க்
கண்ணார்தரு முருவாகிய கடவுள்ளிட மெனலாம்
விண்ணோரொடு மண்ணோர்தொழும் விரிநீர்விய லூரே.


Being the god who pervades everywhere, superior objects, Vedas having several meters, arts which are superior to one another Brahman, and the fruit of meditation,
Viyalūr of expansive water where the people of this world worship together with the celestial beings, is the place of the god who has a form is a feast to the eyes.


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  6:


வசைவிற்கொடு வருவேடுவ னவனாய்நிலை யறிவான்
திசையுற்றவர் காணச்செரு மலைவானிலை யவனை
அசையப்பொரு தசையாவண மவனுக்குயர் படைகள்
விசையற்கருள் செய்தானிடம் விரிநீர்விய லூரே.


In order to know the real position having assumed the form of a hunter with a bow bent for discharging arrows, and in order to fight to be witnessed by the people in the four quarters, one who was doing penance standing on one leg,
Viyalūr of expansive water is the place for Siva, who gave to Vijayaṉ, superior weapons so that he may stand firm in the war, having fought with him to make him exhausted.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  7:


மானார்அர வுடையானிர வுடையான்பகல் நட்டம்
ஊனார்தரு முயிரானுயர் விசையான்விளை பொருள்கள்
தானாகிய தலைவன்னென நினைவாரவ ரிடமாம்
மேனாடிய விண்ணோர்தொழும் விரிநீர்விய லூரே.


Siva, has a deer and fully adorns himself with cobras,
has the act of begging alms,
dances in the day.
He is the life pervading the bodies of all beings.
He is the Lord who is all things in all living beings which think highly about themselves due to egoism born out of the limited knowledge of the soul.
The place of Siva who is meditated upon as the chief who is the produce got from the earth, is Viyalūr of extensive water where the inhabitants of heaven who always enjoy the fruits of their virtuous acts, worship him.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  8:

பொருவாரெனக் கெதிராரெனப் பொருப்பையெடுத் தான்றன்
கருமால்வரை கரந்தோளுரங் கதிர்நீண்முடி நெரிந்து
சிரமாயின கதறச்செறி கழல்சேர்திரு வடியின்
விரலாலடர் வித்தானிடம் விரிநீர்விய லூரே.


The heads to make a roaring noise, as the high and shining crowns and the chest, the shoulder, the hands big and strong as the big and black hills of the one who lifted up the mountain thinking proudly who can oppose me in battle? cracked, Viyalūr of extensive water is the place of Siva who had him pressed down by the toe of his holy feet which wore tight fitting anklets.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  9:

வளம்பட்டலர் மலர்மேலயன் மாலும்மொரு வகையால்
அளம்பட்டறி வொண்ணாவகை யழலாகிய வண்ணல்
உளம்பட்டெழு தழற்றூணதன் நடுவேயொரு வுருவம்
விளம்பட்டருள் செய்தானிடம் விரிநீர்விய லூரே.


The god assumed the form of fire which could not be known by Brahma,who is seated on a flower which is very fertile and by Vishnu, in spite of their strenuous efforts.
Viyalūr of expansive where is the place of the god who appeared before them in a form in the midst of a pillar of fire, as they two felt broken-hearted.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 10:


தடுக்காலுடன் மறைப்பாரவர் தவர்சீவர மூடிப்
பிடக்கேயுரை செய்வாரொடு பேணார்நமர் பெரியோர்
கடல்சேர்தரு விடமுண்டமு தமரர்க்கருள் செய்த
விடைசேர்தரு கொடியானிடம் விரிநீர்விய லூரே.

Great people who are our religionists will have nothing to do with the Jains who cover their bodies with mats made from palm-leaves and ascetics (Buddhists) who cover their bodies with a golden colored robe called Sivaram, and expound the Piṭakam [Piṭakam has been corrupted into piṭakku.
They are of three kinds: Sūtra Piṭakam, Vinaya Piṭakam, Apidamma Piṭakam.]
Viyalūr of expansive is the place of the god who has the form of a bull on his flag and who gave the nectar to the immortals, himself drinking the poison that rose in the ocean.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  11:


விளங்கும்பிறை சடைமேலுடை விகிர்தன்விய லூரைத்
தளங்கொண்டதொர் புகலித்தகு தமிழ்ஞானசம் பந்தன்
துளங்கில்தமிழ் பரவித்தொழு மடியாரவ ரென்றும்
விளங்கும்புக ழதனோடுயர் விண்ணும்முடை யாரே.

On Viyalūr of the god who is different from the world and who has a shining crescent moon, on his matted locks, devotees who worship god reciting the Tamizh verses which do not know being shaken from their greatness, and composed by Jnana Sampandhaṉ of excellent Tamizh, who is a native of Pukali which has the pride of place among the shrines, have thriving fame in addition to occupying superior heaven.


Padigam on Tiru Viyalur completed.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Tiruk Kodunkunram:

Verse 1:



வானிற்பொலி வெய்தும்மழை மேகங்கிழித் தோடிக்
கூனற்பிறை சேருங்குளிர் சாரற்கொடுங் குன்றம்
ஆனிற்பொலி யைந்தும்அமர்ந் தாடியுல கேத்தத்
தேனிற்பொலி மொழியாளொடு மேயான்திரு நகரே.

வளைந்த பிறைமதி வானின்கண் விளங்கும் மழை மேகங்களைக் கிழித்து ஓடிச் சென்று சேரும் குளிர்ந்த சாரலை உடைய கொடுங்குன்றம், பசுவிடம் விளங்கும் பால் நெய் தயிர் கோமயம் கோசலம் ஆகிய ஐந்து பொருள்களையும் மகிழ்ந்தாடி உலகம் போற்றத் தேன்போலும் மொழியினைப் பேசும் உமையம்மையோடு சிவபிரான் மேவிய திருத்தலமாகும்.

(English Translation not available).

Arunachala Siva.