Tevaram - Some select verses.

[Subramanian.R]

Verse  24:


வீடி னாருட லிற்பொழி
நீடு வார்குரு திப்புனல்
ஓடும் யாறென வொத்தது
கோடு போல்வ பிணக்குவை.


The blood gushing from fighters
Who were slaughtered, ran like
A river; the piles of corpses rose up
Huge like mountains.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  25:


வானி லாவு கருங்கொடி
மேனி லாவு பருந்தினம்
ஏனை நீள்கழு கின்குலம்
ஆன வூணொ டெழுந்தவே.


The black crows that winged the sky,
The vulture-throng that circled above them
And the flock of huge eagles, rose up
With large chunks of flesh--their big fare.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  26:

வரிவிற் கதைசக் கரமுற் கரம்வாள்
சுரிகைப் படைசத் திகழுக் கடைவேல்
எரிமுத் தலைகப் பணம்எல் பயில்கோல்
முரிவுற் றனதுற் றனமொய்க் களமே.


In that field of battle, well-strung bows,
Maces, mucundis, swords, short spears, javelins
Long spears, fiery tridents, Kappanams
And flashing darts opposed each other, broke
And fell down in pieces.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  27:


வடிவேல் அதிகன் படைமா ளவரைக்
கடிசூ ழரணக் கணவாய் நிரவிக்
கொடிமா மரில்நீ டுகுறும் பொறையூர்
முடிநே ரியனார் படைமுற் றியதே.

When the armies of the spear-wielding Atikan
Were slaughtered, the armies of Pukazhcchozhar,
The crowned king, razed to the ground the hilly
Towers and turrets and their passes, and encircled his city
(Once) girt with a great wall whence flags wafted aloft.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  28:


முற்றும் பொருசே னைமுனைத் தலையில்
கல்திண் புரிசைப் பதிகட் டழியப்
பற்றுந் துறைநொச் சிபரிந் துடையச்
சுற்றும் படைவீ ரர்துணித் தனரே.   

By the besieging army of the Chozha, the vigil over the city
Girt with a hardy and hilly fortress was destroyed.
Thereupon the besieging warriors forged ahead
And pulled down--ha, pathetic to behold--,
The city's fort and all.

Arunachala Siva.   

[Subramanian.R]

Verse  29:


மாறுற் றவிறற் படைவாள் அதிகன்
ஊறுற் றபெரும் படைநூ ழில்படப்
பாறுற் றஎயிற் பதிபற் றறவிட்டு
ஏறுற் றனன்ஓ டியிருஞ் சுரமே.



With the destruction of his great armies--now merely
Heaps of flesh--, the sword-wielding Atikan
Of the (once) strong and hostile army, fled away
From his citadel of utterly breached walls,
And hid himself in a huge jungle.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  30:


அதிகன் படைபோர் பொருதற் றதலைப்
பொதியின் குவையெண் ணிலபோ யினபின்
நிதியின் குவைமங் கையர்நீள் பரிமா
எதிருங் கரிபற் றினர்எண் ணிலரே.


After dispatching the innumerable severed heads
Of Atikan's warriors, the numberless Chozha warriors
Took hold of heaps and heaps of riches, women,
Sturdy steeds and tuskers which would dash forth
In wrath in the field of battle.

Arunachala Siva.   

[Subramanian.R]

Verse 31:


அரண்முற் றியெறிந் தஅமைச் சர்கள் தாம்
இரணத் தொழில்விட் டெயில்சூழ் கருவூர்
முரணுற் றசிறப் பொடுமுன் னினர்நீள்
தரணித் தலைவன் கழல்சார் வுறவே.


The ministers who besieged and destroyed
The fortresses ceased all their martial activities;
Desiring to come under the shade of the ankleted feet
Of the earth's king, with all the glory of victory,
They arrived at the city of Karur girt with great walls.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  32:

மன்னுங் கருவூர் நகர்வா யிலின்வாய்
முன்வந் தகருந் தலைமொய்க் குவைதான்
மின்னுஞ் சுடர்மா முடிவேல் வளவன்
தன்முன் புகொணர்ந் தனர்தா னையுளோர்.


Before the presence of the spear-wielding Chozha
Of the great and bright-rayed crown,
The warriors brought the heaps of black
And severed heads already kept gathered
At the entrance of the ever-during city of Karur.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  33:


மண்ணுக் குயிராம் எனுமன் னவனார்
எண்ணிற் பெருகுந் தலையா வையினும்
நண்ணிக் கொணருந் தலையொன் றில்நடுக்
கண்ணுற் றதொர்புன் சடைகண் டனரே.


The monarch who was the life of the earth,
Among the innumerable severed heads
Brought to his view, beheld on the top of a head
A little braid of matted hair.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  34:


கண்டபொழு தேநடுங்கி
    மனங்கலங்கிக் கைதொழுது
கொண்டபெரும் பயத்துடன்
    குறித்தெதிர்சென் றதுகொணர்ந்த
திண்டிறலோன் கைத்தலையிற்
    சடைதெரியப் பார்த்தருளிப்
புண்டரிகத் திருக்கண்ணீர்
    பொழிந்திழியப் புரவலனார்.


Even as he beheld it, he quaked; his mind grew
Bewildered; he folded his hands in adoration;
Borne by the great fear which possessed him, he moved
Toward the head held by the valiant and hardy warrior
And clearly beheld the matted hair;
Tears cascaded from the beauteous lotus-eyes of the king.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  35:


முரசுடைத்திண் படைகொடுபோய்
    முதலமைச்சர் முனைமுருக்கி
உரைசிறக்கும் புகழ்வென்றி
    ஒன்றொழிய வொன்றாமல்
திரைசரித்த கடலுலகில்
    திருநீற்றி நெறிபுரந்தியான்
அரசளித்த படிசால
    அழகிதென அழிந்தயர்வார்.

Then he burst out thus: "My eminent ministers
Led strong armies to the beat of martial drums,
Destroyed the foes and annexed glorious victory
Celebrated by others; but behold my beauteous reign
Of fostering the way of the Holy Ash in this world
Girt with billowy main!" He wilted, he languished sore.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  36:

தார்தாங்கிக் கடன்முடித்த
    சடைதாங்குந் திருமுடியார்
நீர்தாங்குஞ் சடைப்பெருமான்
    நெறிதாங்கண் டவரானார்
சீர்தாங்கும் இவர்வேணிச்
    சிரந்தாங்கி வரக்கண்டும்
பார் தாங்க இருந்தேனோ
    பழிதாங்கு வேன்என்றார்.


"This person with matted hair wearing the garland
That became the war, did his duly to his king; he was
Poised in the divine way of the Lord of matted hair
Which sports the Ganga; even after beholding his severed
Head of matted hair mantled in glory, brought
To me, do I live to bear the burden of the earth?
Am I not the bearer of blame?" Thus he spake.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  37:


என்றருளிச் செய்தருளி
    இதற்கிசையும் படிதுணிவார்
நின்றநெறி யமைச்சர்க்கு
    நீள்நிலங்காத் தரசளித்து
மன்றில்நடம் புரிவார்தம்
    வழித்தொண்டின் வழிநிற்ப
வென்றிமுடி என்குமரன்
    தனைப்புனைவீர் எனவிதித்தார்.


He resolved to expiate
(his sin), and accordingly addressed
His ministers who ever stood by his word and the Holy Writ;
To reign in this vast earth and foster it, and to stand
Firmly established in the traditional servitorship
Of the Lord-Dancer of the Ambalam, you will invest
My son with the victorious crown." Thus he bade them.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  38:


அம்மாற்றங் கேட்டழியும்
    அமைச்சரையும் இடரகற்றிக்
கைம்மாற்றுஞ் செயல்தாமே
    கடனாற்றுங் கருத்துடையார்
செம்மார்க்கந் தலைநின்று
    செந்தீமுன் வளர்ப்பித்துப்
பொய்ம்மாற்றுந் திருநீற்றுப்
    புனைகோலத் தினிற்பொலிந்தார்.

He consoled the ministers who stood bewildered,
Hearing his words; the king who himself devised
His expiation, standing firm in the redemptive way,
Had the ruddy fire reared before him; then he decked
Himself with the holy ash that would quell the false way;
He stood wondrously resplendent.

Arunachala Siva.