Tevaram - Some select verses.

[Subramanian.R]

Verse  10:


அருகர் அதுகேட் டுன்தெய்வத்
    தருளால் கண்நீ பெற்றாயேல்
பெருகும் இவ்வூ ரினில்நாங்கள்
    பின்னை யிருக்கி லோமென்று
கருகு முருட்டுக் கைகளால்
    கொட்டை வாங்கிக் கருத்தின்வழித்
தருகைக் கயிறுந் தறியுமுடன்
    பறித்தார் தங்கள் தலைபறித்தார்.


Hearing his words the Samanas said: "If you gain
You sight by the grace of your Lord, we will not
Thereafter abide in this city of increasing prosperity"
This said, they that had plucked their pates,
Snatched his basket, and pulled out the pegs,
Posts and rope which helped him feel his way.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  11:


வெய்ய தொழிலார் செய்கையின்மேல்
    வெகுண்ட தண்டி யடிகள்தாம்
மைகொள் கண்டர் பூங்கோயில்
    மணிவா யிலின்முன் வந்திறைஞ்சி
ஐய னேஇன்று அமணர்கள்தாம்
    என்னை யவமா னஞ்செய்ய
நைவ தானேன் இதுதீர
    நல்கு மடியேற் கெனவீழ்ந்தார்.


Incensed by the evil act of the violent ones
Tandi Adikal came before the beauteous Poongkoyil
Of the blue-throated Lord and prayed thus:
"O Lord! This day the Samanas put me to shame!
I wilt very much; You must bless me with fulfillment."
Thus he prayed, and fell prostrate
On the ground in adoration.


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  12:

பழுது தீர்ப்பார் திருத்தொண்டர்
    பரவி விண்ணப் பஞ்செய்து
தொழுது போந்து மடம்புகுந்து
    தூய பணிசெய் யப்பெறா
தழுது கங்கு லவர்துயிலக்
    கனவி லகில லோகங்கள்
முழுது மளித்த முதல்வனார்
    முன்னின் றருளிச் செய்கின்றார்.


For the extirpation of the blame, the servitor
Having hailed the Lord and appealed to Him,
Adored Him and entered his Matam; disabled
To render his holy service that day, he wept;
When that night he slept, the Primordial Lord
Who guards all the worlds, appeared to him
In his dream and graced him thus:

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  13:



நெஞ்சின் மருவும் கவலையினை
    ஒழிநீ நின்கண் விழித்துஅந்த
வஞ்ச அமணர் தங்கள்கண்
    மறையு மாறு காண்கின்றாய்
அஞ்ச வேண்டா வென்றருளி
    அவர்பால் நீங்கி அவ்விரவே
துஞ்சும் இருளின் அரசன்பாற்
    தோன்றிக் கனவி லருள் புரிவார்.


"Be rid of the misery that pervades your heart;
You will see that whereas your eyes will be able
To see, the sight of the truculent Samanas will vanish;
Fear not." Thus the Lord graced him; that very night
In dense darkness He appeared in the dream
Of the King and graced him thus:


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  14:


தண்டி நமக்குக் குளங்கல்லக்
    கண்ட அமணர் தரியாராய்
மிண்டு செய்து பணிவிலக்க
    வெகுண்டான் அவன்பால் நீமேவிக்
கொண்ட குறிப்பால் அவன்கருத்தை
    முடிப்பா யென்று கொளவருளித்
தொண்டர் இடுக்கண் நீங்கஎழுந்
    தருளி னார்அத் தொழிலுவப்பார்.



"The Samanas who witnessed the deepening
Of Our tank by Tandi, unable to endure it,
Have forcibly prevented him from doing so;
He is therefore extremely wroth; may you call
On him and implement his intent."
The Lord who delights to do away with the misery
Of His devotee, disappeared having ordered
The removal of His devotee?s misery.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  15:


வேந்தன் அதுகண் டப்பொழுதே
    விழித்து மெய்யில் மயிர் முகிழ்ப்பப்
பூந்தண் கொன்றை வேய்ந்தவரைப்
    போற்றிப் புலரத் தொண்டர்பால்
சார்ந்து புகுந்த படிவிளம்பத்
    தம்பி ரானர் அருள் நினைந்தே
ஏய்ந்த மன்னன் கேட்பஇது
    புகுந்த வண்ணம் இயம்புவார்.



When the King woke up from his dream, the hair
On his thrilled body stood erect; he hailed the Lord
Who wears the cool and beauteous Konrai flowers;
When it dawned, he called on the devotee
And narrated to him his dream; when the devotee
Listened to the king, he thought on the grace
Of the Lord and spoke to the king of the happenings:

Arunachala Siva.   

[Subramanian.R]

Verse  16:


மன்ன கேள்யான் மழவிடையார்
    மகிழுந் தீர்த்தக் குளங்கல்லத்
துன்னும் அமணர் அங்கணைந்தீ
    தறமன் றென்று பலசொல்லிப்
பின்னுங் கயிறு தடவுதற்கியான்
    பிணித்த தறிக ளவைவாங்கி
என்னை வலிசெய் தியான்கல்லுங்
    கொட்டைப் பறித்தா என்றியம்பி.

"O king, listen to me! When I tried to deepen
The tank of the Lord whose mount is the young Bull,
The Samanas came there in their strength and said:
"This is not piety!" They also spoke many harsh words
And uprooted the pegs over which I had fastened
The rope to feel my way; they also snatched
From me the basket that I kept for carrying
The earth." He subjoined and said:

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 17:

அந்த னான வுனக்கறிவும்
    இல்லை யென்றா ரியானதனுக்
கெந்தை பெருமா னருளால்யான்
    விழிக்கி லென்செய் வீரென்ன
இந்த வூரில் இருக்கிலோம்
    என்றே ஒட்டி னார்இதுமேல்
வந்த வாறு கண்டிந்த
    வழக்கை முடிப்ப தெனமொழிந்தார்.


"They told me that I, a blind man, was also
Brainless." I riposted and said: "If by the grace
Of my Lord I come by sight, what will you do?"
Then they wagered thus: "In that case, we will not
Abide in this city." This is indeed what had
Happened; it is for you to adjudge."

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  18:


அருகர் தம்மை அரசனும்அங்
    கழைத்துக் கேட்க அதற்கிசைந்தார்
மருவுந் தொண்டர் முன்போக
    மன்னன் பின்போய் மலர்வாவி
அருகு நின்று விறல்தண்டி
    யடிகள் தம்மை முகநோக்கிப்
பெருகுந் தவத்தீர் கண்ணருளாற்
    பெறுமா காட்டும் எனப்பெரியோர்.

The king sent for the Samanas and inquired
Into the matter; they admitted the facts;
The servitor walked before them and the king
That came after him stopped beside the flowery tank
And addressed the heroic servitor thus: "O you
Of ever-increasing tapas! Be pleased to demonstrate
The gift of vision to yourself by the grace
Of the Lord." Thus told, the great one said:

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  19:



ஏய்ந்த வடிமை சிவனுக்கியான்
    என்னில் இன்றென் கண்பெற்று
வேந்த னெதிரே திருவாரூர்
    விரவுஞ் சமணர் கண்ணிழப்பார்
ஆய்ந்த பொருளுஞ் சிவபதமே
    யாவ தென்றே அஞ்செழுத்தை
வாய்ந்த தொண்டர் எடுத்தோதி
    மணிநீர் வாவி மூழ்கினார்.


"If I be a fitting servitor unto Siva. while I
Gain my sight in the king's presence, the Samanas
Of Tiruvaaroor will lose theirs; I hereby affirm
That the end of ends is the mystic five letter of Siva."
Thus saying and chanting the Panchaakshara
The servitor plunged into the beauteous tank.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  20:


தொழுது புனல்மேல் எழுந்தொண்டர்
    தூய மலர்க்கண் பெற்றெழுந்தார்
பொழுது தெரியா வகையிமையோர்
    பொழிந்தார் செழுந்தண் பூமாரி
இழுதை அமணர் விழித்தேகண்
    ணிழந்து தடுமா றக்கண்டு
பழுது செய்த அமண்கெட்ட
    தென்று மன்னன் பகர்கின்றான்.

The devotee who surfaced up the water adoring the Lord
Was blessed with pure and flower-like eyes;
The celestial beings rained ethereal flowers, which as they
Blanketed the sun, made it difficult to tell the time;
Though wide-eyed, the brainless Samanas had lost
Their sight; they began to toddle; witnessing this,
The king was convinced that Jainism which did evil,
Perished; then he spake thus.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  21:


தண்டி யடிகள் தம்முடனே
ஒட்டிக் கெட்ட சமண்குண்டர்
அண்டர் போற்றுந் திருவாரூர்
நின்றும் அகன்று போய்க்கழியக்
கண்ட அமணர் தமையெங்கும்
காணா வண்ணந் துரக்கவென
மண்டி வயவர் சாடுதலும் கண்கள் காணார் மனங்கலங்கி.


"The base Samanas who bet and lost against
Tandi Atikal, shall forthwith quit Tiruvaaroor
Hailed by the celestial beings, if henceforth they are
Seen here, they shall be driven out of sight."
Thereupon the warriors in throngs smote them;
The eyeless Samanas wilted, bewildered.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  22:

குழியில் விழுவார் நிலைதளர்வார்
    கோலும் இல்லை எனவுரைப்பரார்
வழியீ தென்று தூறடைவார்
    மாண்டோம் என்பார் மதிகெட்டீர்
அழியும் பொருளை வழிபட்டுஇங்கு
    அழிந்தோம் என்பார் அரசனுக்குப்
பழியீ தாமோ என்றுரைப்பார்
    பாய்க ளிழப்பார் பறிதலையர்.



Down they fell in pits and puddles; they languished;
A few of them said: "Lo, we do not even have a stick
To walk with." A few fell over bushes saying,
"This indeed is our way!" A few said: "Lo, we are dead."
Some of them would blame their own men, saying:
"As we banked on that which was perishable,
We perish here". A few would question thus:
"Is the king to be blamed?" Those that in the past
Plucked from their pates the hair, would not lose
Their mats that served for their clothing.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  23:

பீலி தடவிக் காணாது
    பெயர்வார் நின்று பேதுறுவார்
காலி னோடு கைமுறியக்
    கல்மேல் இடறி வீழ்வார்கள்
சால நெருங்கி எதிரெதிரே
    தம்மில் தாமே முட்டிடுவார்
மாலு மனமும் அழிந்தோடி
    வழிக ளறியார் மயங்குவார்.



Not finding their peacock-feather-bunches
They would proceed without them; they would
Ere long, stand bewildered; a few would trip
Over stones and suffer fracture of arms and legs;
They would march on, in dense throngs, but would
Hit against each other; their minds would wilt
And break and they would languish unable
To perceive their path.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  24:


அன்ன வண்ணம் ஆரூரில்
    அமணர் கலக்கங் கண்டவர்தாம்
சொன்ன வண்ண மேஅவரை
    ஓடத் தொடர்ந்து துரந்ததற்பின்
பன்னும் பாழி பள்ளிகளும்
    பறித்துக் குளஞ்சூழ் கரைபடுத்து
மன்ன னவனும் மனமகிழ்ந்து
    வந்து தொண்டர் அடிபணிந்தான்.



The king that witnessed the commotion
Of the Samanas at Aaroor, had them chased away
According to their plighted word; he then had
The encroaching Matams and schools
Razed to the ground, and retrieved the former extent
Of the bank of the tank; then in great delight
The king called on the devotee and fell at his feet.   

Arunachala Siva.