Tevaram - Some select verses.

[Subramanian.R]

Verse 653:


புரசைவயக் கடகளிற்றுப்
    பூழியர்வண் டமிழ்நாட்டுத்
தரைசெய்தவப் பயன்விளங்கச்
    சைவநெறி தழைத்தோங்க
உரைசெய்திருப் பேர்பலவும்
    ஊதுமணிச் சின்னமெலாம்
பரசமய கோளரிவந்
    தான்என்றுபணிமாற.




For the fruition of the tapas wrought
By the Pandya realm rich in victorious and ichorous
Tuskers held in leash by ropes fastened round
Their necks, and for the splendorous flourishing
Of the Saivite way, the pearly trumpets that would
Hail his multitudinous and glorious names,
Blared thus: "Behold, he comes, the Parasamayakolari!"*

(*The one who vanquishes the other religions which are not telling the Truth)

Arunachala Siva. 

[Subramanian.R]

Verse 654:



இப்பரி சணையும் சண்பையர் பெருமான்
    எழுந்தரு ளும்பொழு திசைக்கும்
ஒப்பில்நித் திலப்பொன் தனிப்பெருங் காளம்
    உலகுய்ய ஒலித்தெழும் ஓசை
செப்பரும் பெருமைக் குலச்சிறை யார்தம்
    செவிநிறை அமுதெனத் தேக்க
அப்பொழு தறிந்து தலத்தின்மேற் பணிந்தே
    அளப்பருங் களிப்பின ரானார்.



As thus the lord of Sanbai and his retinue came
Panoplied in such glory, the sound raised
By the unique and pearl-inlaid Kaalams
For the deliverance of the world, Filled ambrosially the ears of Kulacchiraiyaar
Of ineffable glory; even as he heard it,
He fell prostrate on the ground in adoration
And felt immeasurably happy.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 655:


அஞ்சலி குவித்த கரங்களும் தலைமேல்
    அணைந்திடக் கடிதுசென் றணைவார்
நஞ்சணி கண்டர் தந்திரு மகனா
    ருடன்வரு நற்றவக் கடலை
நெஞ்சினில் நிறைந்த ஆர்வமுன் செல்லக்
    கண்டு நீள் நிலத்திடைத் தாழ்ந்து
பஞ்சவர் பெருமான் மந்திரித் தலைவர்
    பாங்குற அணைந்துமுன் பணிந்தார்.



Folding his hands above his head in adoration
He hastened towards them; the longing of his heart
Marched swift ahead of him and beheld the sea
Of devotees that accompanied the divine son of the Lord
Whose throat is adorned with poison.
So when he, the chief-minister of the Pandya King
Came before them with all propriety,
He fell prostrate on the ground in worship.


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  656:


நிலமிசைப் பணிந்த குலச்சிறை யாரை
    நீடிய பெருந்தவத் தொண்டர்
பலரும்முன் னணைந்து வணங்கிமற் றவர்தாம்
    படியின்நின் றெழாவகை கண்டு
மலர்மிசைப் புத்தேள் வழிபடும் புகலி
    வைதிகச் சேகரர் பாதம்
குலவிஅங் கணைந்தார் தென்னவ னமைச்சர்
    குலச்சிறை யார்எனக் கூற.



The servitors of great and abiding tapas
Came before Kulacchiraiyaar who still lay
Prostrate on the ground and adored him;
When they beheld him who would not rise up
From the ground, they came before the Vedic chief
Of Pukali--where Brahma who is seated on the Lotus
Adored the Lord--, and adored his feet and said:
"Kulacchiraiyaar, the Pandya's minister, is come."

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  657:


சிரபுரச் செல்வர் அவருரை கேட்டுத்
திருமுகத் தாமரை மலர்ந்து
விரவொளி முத்தின் சிவிகைநின் றிழிந்து
விரைந்து சென் றவர்தமை அணைந்து
கைதொழு தவரும்முன் நிற்ப
வரமிகு தவத்தால் அவரையே நோக்கி
வள்ளலார் மதுரவாக் களிப்பார்.


When the Prince of Sirapuram heard their words,
His lotus-face bloomed in joy; down he descended
From his bright-rayed palanquin, hastened to his
Presence and lifted him up with his lotus-hands;
The minister stood before him, adoring;
Then the Patron casting his benign look on him
Whose tapas was to be blessed with boons,
Addressed him with sweet words thus:

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 658:


செம்பியர் பெருமான் குலமக ளார்க்குந்
    திருந்திய சிந்தையீர் உமக்கும்
நம்பெரு மான்தன் திருவருள் பெருகும்
    நன்மைதான் வாலிதே என்ன
வம்பலர் அலங்கல் மந்திரி யாரும்
    மண்மிசைத் தாழ்ந்தடி வணங்கித்
தம்பெருந் தவத்தின் பயனனை யார்க்குத்
    தன்மையாம் நிலையுரைக் கின்றார்.



"Great indeed is the abounding grace of the Lord
Vouchsafed to the divine daughter of the Chozha King
And to you poised in piety!" Thus blessed,
The minister of fragrant garlands, prostrated
At his feet, rose up and spake to him who was
Verily the fruit of their great tapas,
Of the true situation thus:

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  659:


சென்றகா லத்தின் பழுதிலாத் திறமும்
    இனிஎதிர் காலத்தின் சிறப்பும்
இன்றெழுந் தருளப் பெற்றபே றிதனால்
    எற்றைக்குந் திருவருள் உடையேம்
நன்றியில் நெறியில் அழுந்திய நாடும்
    நற்றமிழ் வேந்தனும் உய்ந்து
வென்றிகொள் திருநீற் றொளியினில் விளங்கும்
    மேன்மையும் படைத்தனம் என்பார்.



"As you have deigned to grace us with your visit,
Our flawless glory of the past and the excellence
Of our future will sure shine in splendor;
Our past, present and future are indeed
Blessed with grace divine;
This country that lies immersed in the evil ways
Of the Samanas and the king of goodly Tamizh
Are surely redeemed and they stand loftily poised
In the victorious and lustrous way of the holy ash."

Arunachala Siva.   

[Subramanian.R]

Verse  660:



இங்கெழுந் தருளும் பெருமைகேட் டருளி
    எய்துதற் கரியபே றெய்தி
மங்கையர்க் கரசி யாரும்நம் முடைய
    வாழ்வெழுந் தருளிய தென்றே
அங்குநீர் எதிர்சென் றடிபணி வீர்என்
    றருள்செய்தார் எனத்தொழு தார்வம்
பொங்கிய களிப்பால் மீளவும் பணிந்து
    போற்றினார் புரவலன் அமைச்சர்.



He subjoined and said: "The moment
Mangkayarkkarasiyaar heard of your glorious arrival here,
She bade me thus: 'Unto us comes our redemptive life;
Hie thither, bow at his feet and receive him; thus,
Even thus, she graced me.' "So he spake and adored him.
Impelled by the delight of swelling love
He, the king's minister, again hailed and adored him.


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 661:


ஆங்ஙனம் போற்றி அடிபணிந் தவர்மேல்
    அளவிலா அருள்புரி கருணை
தாங்கிய மொழியால் தகுவன விளம்பித்
    தலையளித் தருளும்அப் பொழுதில்
ஓங்கெயில் புடைசூழ் மதுரைதோன் றுதலும்
    உயர்தவத் தொண்டரை நோக்கி
ஈங்குநம் பெருமான் திருவால வாய்மற்
    றெம்மருங் கினதென வினவ.



When he with choice words of limitless grace and mercy
Blessed him that bowed at his feet hailing him,
The godly child beheld the city of Madurai girt
With lofty walls; he then interrogated the servitor
Of sublime tapas thus: "On which side here
Is Tiruvaalavaai where our Lord abides willingly?"

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  662:


அன்பராய் அவர்முன் பணிந்தசீ ரடியார்
    அண்ணலார் அடியிணை வணங்கி
முன்புநின் றெடுத்த கைகளாற் காட்டி
    முருகலர் சோலைகள் சூழ்ந்து
மின்பொலி விசும்பை அளக்குநீள் கொடிசூழ்
    வியனெடுங் கோபுரந் தோன்றும்
என்பணி அணிவார் இனிதமர்ந் தருளுந்
    திருவால வாய்இது வென்றார்.


Then the great devotee Kulacchiraiyaar
Came before him, adored at his twin feet
And with his uplifted hand, pointing, spake thus:
"Girt with incense-breathing gardens yon stand
The great and tall towers decked with flags that seem
To measure the skies rich in fulgurant clouds; it is here
The Lord who wears bones for jewels, is sweetly enshrined."

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 663:


தொண்டர்தாம் போற்றிக் காட்டிடக் கண்டு
    துணைமலர்க் கரங்குவித் தருளி
மண்டுபே ரன்பால் மண்மிசைப் பணிந்து
    மங்கையர்க் கரசிஎன் றெடுத்தே
எண்டிசை பரவும் ஆலவாய் ஆவ
    திதுவேஎன் றிருவர்தம் பணியும்
கொண்டமை சிறப்பித் தருளிநற் பதிகம்
    பாடினார் குவலயம் போற்ற.



He beheld them when the servitor adoringly pointed to them;
Folding his two flower-hands above his head, he prostrated
On the ground impelled by a great and soaring devotion;
He sang a decade which opened with the name
Of Mangkaiyarkkarasi and declared that here was
Aalavaai, hailed in all the eight directions; in his decade
That came to be celebrated by the whole world, he hailed
The servitorship of the two: Mangkaiyarkkarasi and the minister.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 664:


பாடிய பதிகம் பரவியே வந்து
தேடுமால் அயனுக் கரியவர் மகிழ்ந்த
திருவால வாய்மருங் கணைந்து
நீடுயர் செல்வக் கோபுரம் இறைஞ்சி
நிறைபெரு விருப்புடன் புக்கு
மாடுசூழ் வலங்கொண் டுடையவர் கோயில்
மந்திரி யாருடன் புகுந்தார்.



Thus singing the decade and hailing the Lord
And circled by the divine devotees he came to Tiruvaalavaai
Where abides the Lord, inaccessible to questing
Vishnu and Brahma; he adored the tall and sublime
And opulent tower, and with a great longing that pervaded
His heart, he circumambulated the Lord's shrine
And moved in, with the minister.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  665:

ஆளும் அங்கணர் ஆலவாய்
    அமர்ந்தினி திருந்த
காள கண்டரைக் கண்களின்
    பயன்பெறக் கண்டு
நீள வந்தெழும் அன்பினால்
    பணிந்தெழ நிறையார்
மீள வும்பல முறைநில
    முறவிழுந் தெழுவார்.


He had darshan of the blue-throated Lord,
The Merciful One who abides in bliss at Aalavaai;
He beheld Him; his eyes had met with their blessing;
Thought he bowed before the Lord impelled by love abounding,
His longing remained insatiate; so he prostrated
On the floor again and again and yet again.
And then rose up



Arunachala  Siva.

[Subramanian.R]

Verse 666:


அங்கம் எட்டினும் ஐந்தினும்
    அளவின்றி வணங்கிப்
பொங்கு காதலின் மெய்ம்மயிர்ப்
    புளகமும் பொழியும்
செங்கண் நீர்தரும் அருவியுந்
    திகழ்திரு மேனி
எங்கு மாகிநின் றேத்தினார்
    புகலியர் இறைவர்.


He prostrated before the Lord, times without number,
With the eight parts of his body and its five parts
Touching the ground; in swelling love the hair
On his thrilled body stood erect; from his eyes
Of red streaks, tears cascaded; his divine frame glowed;
The Lord of Pukali adored the Lord, thus, even thus, standing.


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 667:


நீல மாமிடற் றாலவா
    யான்என நிலவும்
மூல மாகிய திருவிருக்
    குக்குறள் மொழிந்து
சீல மாதவத் திருத்தொண்டர்
    தம்மொடும் திளைத்தார்
சாலு மேன்மையில் தலைச்சங்கப்
    புலவனார் தம்முன்.



Then he hymned the decade of "Tiru-virukku-k-Kural,"
The ever-abiding source
(of beatitude), beginning
With the words: "Neelamaa midatru Aalavaayaan";
With the divine servitors of righteous and great tapas
Immersed in loving devotion, the godly child
Reveled in joy in the presence of the Lord--
The lofty Chief of the poets of the First Sankam


Arunachala Siva.