Tevaram - Some select verses.

[Subramanian.R]

Verse  487:


கண்டெதிர் போற்றி வினவிப் பாடிக்
    கணபதி ஈச்சரங் காத லித்த
அண்டர் பிரானை வணங்கி வைகும்
    அப்பதி யிற்சில நாள்கள் போற்றித்
தொண்ட ருடனருள் பெற்று மற்றத்
    தொல்லைத் திருப்பதி யெல்லை நீங்கிப்
புண்டரி கத்தடஞ் சூழ் பழனப்
    பூம்புக லூர்தொழப் போது கின்றார்.



He hailed the visioned glory and sang the decade
Of interrogatives which revealed His grace;
He adored the celestial Lord that lovingly abides
At Ganapaticcharm sojourning there; then blessed
With the leave of the Lord and with the servitors,
He left the limits of the hoary and holy town to adore
Poompukaloor girt with fields rich in lotuses.


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 488:


சீரின் மலிந்த சிறப்பின் மேவும்
    சிறுத்தொண்டர் நண்புடன் செல்ல நல்ல
வேரி நறுந்தொங் கல்மற் றவரும்
    விடையரு ளப்பெற்று மீண்ட பின்பு
நீரின் மலிந்த சடையர் மேவி
    நிகழும் பதிகள் பலப ணிந்து
பாரின் மலிந்து நிறைந்த செல்வம்
    பயில்புக லூர்நகர்ப் பாங்க ணைந்தார்.



Sirutthondar of ever-crescent glory accompanied him
In loving friendship; then that servitor, the wearer
Of the honey-laden garland, getting leave from him,
Departed for his town; the godly child fared forth
To the many shrines of the river-crested Lord
And there adored Him; then he came to the outskirts
Of Pukaloor endowed with perfect wealth
And prosperity, on this earth.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 489:


திருப்புக லூர்த்திருத் தொண்ட ரோடும்
    செம்மை முருகனார் மெய்ம்ம கிழ்ந்த
விருப்பொடு சென்றெதிர் கொள்ள வந்து
    வேத முதல்வர்தங் கோயி லெய்திப்
பொருப்புறழ் கோபுரத் துட்பு குந்து
    பூமலி முன்றில் புடைவ லம்கொண்
டொருப்படு சிந்தையொ டுள்ள ணைந்தார்
    ஓதாது ஞானமெ லாமு ணர்ந்தார்.



Thither came Murukanaar poised in piety, in true
Longing and joy, with the holy servitors of Triuppukaloor
And duly received the godly child; he who
Intuitively came by all wisdom, entered the town
And reached the temple of the Primal Lord of the Vedas;
He entered into the hill-like tower and made his
Sacred round of the shrine from the beauteous courtyard,
And reached the sanctum in single-minded devotion.   


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 490:


புக்கெதிர் தாழ்ந்து விழுந்தெ ழுந்து
    பூம்புக லூர்மன்னு புண்ணி யரை
நெக்குரு குஞ்சிந்தை அன்பு பொங்க
    நிறைமலர்க் கண்ணீ ரருவி செய்ய
மிக்க தமிழ்த்தொடை மாலை சாத்தி
    மேவிய ஏழிசை பாடிப் போந்து
திக்கு நிறைசீர் முருகர் முன்பு
    செல்ல அவர்மடஞ் சென்று புக்கார்.



He bowed low and prostrated before the Lord, and rose up;
His heart melted; tears cascaded from his flower-eyes;
In swelling love, he adorned the Lord with a rich garland
Of Tamizh verse; he hailed Him in seven-fold music
And moved out; with Murukar whose glory fills all the directions,
Leading him reverentially, he reached his holy house.


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 491:


ஆங்கவர் போற்றுஞ் சிறப்பின் மேவி
    அப்பதி தன்னில்அமரு நாளில்
வாங்கு மலைச்சிலை யார்ம கிழ்ந்த
    வர்த்தமா னீச்சரந் தான்வ ணங்கி
ஓங்கிய அன்பின் முருக னார்தம்
    உயர்திருத் தொண்டு சிறப்பித் தோங்கும்
பாங்குடை வண்டமிழ் பாடி நாளும்
    பரமர்தம் பாதம் பணிந்தி ருந்தார்.



Enjoying his adoring hospitality he sojourned in that town;
He worshipped at Varthamaaniccharam where is
Enshrined the Lord who bent the mountain into a bow:
In soaring love he hymned his bounteous decade in which
He loftily celebrated Murukar's sublime servitorship
And there abode, daily hailing the feet of the Lord.

Arunachala Siva.
.

[Subramanian.R]

Verse 492:


மற்றத் திருப்பதி வைகு நாளில்
    வாக்கின் பெருவிறல் மன்ன னார்தாம்
புற்றிடங் கொண்டாரை வந்தி றைஞ்சிப்
    பொன்மதில் ஆரூர் புகழ்ந்து போற்றிச்
சிற்றிடைப் பொற்றொடிப் பங்கர் தங்கும்
    திருப்புக லூர்தொழச் சிந்தை செய்து
கொற்றவ னாரருள் பெற்ற தொண்டர்
    குழாத்துடன் அவ்வூர் குறுக வந்தார்.




During his sojourn in that holy town, the Lord
Of great and puissant language, having hailed
And adored the Lord of the Ant-hill at Aaroor
Girt with beauteous fort-like walls, felt impelled
By a desire to worship the Lord, the Partner of His
Slender-waisted Consort at Tiruppukaloor;
In the company of devotees who were blessed
With the grace of the Lord, he came near that town.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  493:


நாவுக் கரசர் எழுந்த ருளும்
    நல்லதிரு வார்த்தை கேட்ட போதே
சேவில் திகழ்ந்தவர் மைந்த ரான
    திருஞான சம்பந்தர் சிந்தை அன்பு
மேவுற்ற காதல் மிகப் பெருக
    விரைந்தெதிர் கொள்ளமெய் யன்ப ரோடும்
பூவிற் பொலிபொய்கை சூழ்புக லூர்ப்
    புறம்பணை எல்லை கடந்து போந்தார்.


When Tiru Jnaanasambandhar, the son of the Lord-Rider
Of the Bull, heard of the ennobling and divinely
Message of Naavukkarasar's arrival,
The love in his loving heart grew boundlessly;
To receive him in all celerity, with the servitors
He crossed the outskirts of Pukaloo
Girt with tanks of bright lotuses.


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 494:


அங்கணர் ஆரூர் வணங்கிப் போந்த
    அரசும் எதிர்வந் தணைய வாசப்
பொங்கு புனல்தண் புகலி வந்த
    பூசுரர் சிங்கமும் பொற்பி னெய்தித்
தங்களின் அன்பின் முறைமை யாலே
    தாழ்ந்து வணங்கித் தனித்த னியே
மங்கல மாகிய நல்வ ரவின்
    வாய்மை வினவி மகிழும் போது.



When Arasu who having adored at Aaroor
Of the merciful Lord, came before him,
The Lion among the Brahmins hailing from cool Pukali
Bounded by fragrant waters, approached him
With due reverence; each bowed low and adored
The other as it became his loving manner of welcome;
They made mutual and auspicious and truthful
Inquiries of each other and rejoiced.


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 495:


மெய்த்திரு ஞானசம் பந்தர் வாக்கின்
    வேந்தரை நோக்கி விருப்பினாலே
அப்பரை இங்கணை யப்பெ றும்பே
    ரருளுடை யோம்யாம் அந்தணாரூர்
எப்பரி சால்தொழு துய்ந்த தென்று
    வினவிட ஈறில் பெருந்த வத்தோர்
செப்பிய வண்டமிழ் மாலை யாலே
    திருவா திரைநிகழ் செல்வஞ் சொன்னார்.




Ever-truthful Tiru Jnaanasambandhar
Addressing the Sovereign of Speech said.
"We are blessed with the great beatitude
Of receiving Appar here, in love; in what
Grace-abounding way did you hail serene Aaroor?
Play tell us.?  Thus questioned, he of endless tapas,
Hymned in a garland of bounteous Tamizh verse
The opulence of the Tiruvaatirai Festival (at Aaroor).

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  496:


அரசரு ளிச்செய்த வாய்மை கேட்ட
    அப்பொழு தேஅருள் ஞான முண்ட
சிரபுர வேந்தருஞ் சிந்தை யின்கண்
    தென்திரு வாரூர் வணங்கு தற்கு
விரவிய காதலிற் சென்று போற்றி
    மீண்டும்வந் தும்முடன் மேவு வன்என்
றுரவு கடற்கல் மிதப்பின் வந்தார்க்
    குரைத்துடன் பாடுகொண் டொல்லை போந்தார்.


The very moment he heard of the truthful glory
From Arasu, the Prince of Sirapuram who had partaken
Of the Gnosis of Grace, said: "To adore Tiruvaaroor
I am impelled by my heart-felt love; I will thither
Go, adore and then return to join you."
Thus he spake to him who crossed the sea with a stone
For his float, and with his leave, departed.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 497:


சொற்பெரு வேந்தருந் தோணி மூதூர்த்
    தோன்றல்பின் காதல் தொடரத் தாமும்
பொற்புக லூர்தொழச் சென்ற ணைந்தார்
    புகலிப் பிரானும் புரிந்த சிந்தை
விற்குடி வீரட்டஞ் சென்று மேவி
    விடையவர் பாதம் பணிந்து போற்றிப்
பற்பல ஆயிரந் தொண்ட ரோடும்
    பாடல னான்மறை பாடிப் போந்தார்.



While the love of the great Monarch of Speech
Followed the chief of hoary Tonipuram, he hied
To beauteous Pukaloor to adore there;
The lord of Pukali with his thought ever-fixed on the Lord,
Came to Virkudi Veerattam, and adored and hailed the feet
Of the Lord whose mount is the Bull; then, circled by myriads
Singing the decade beginning with the words:
"Paatal naan marai?"

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 498:

துணரிணர்ச் சோலையுஞ் சாலி வேலித்
    துறைநீர்ப் பழனமுஞ் சூழ்க ரும்பின்
மணமலி கானமும் ஞானம் உண்டார்
    மருங்குற நோக்கி மகிழ்ந் தருளி
அணைபவர் அள்ளற் கழனி ஆரூர்
    அடைவோம் எனமொழிந் தன்பு பொங்கப்
புணரிசைச் செந்தமிழ் கொண்டு போற்றிப்
    பொன்மதி லாரூர்ப் புறத்த ணைந்தார்.


he Partaker of ambrosial wisdom beheld on all sides
Gardens rich in flower-bunches, fields digit with channels
Where paddy crops stood enclosing them like fence
And plantations of sugar-canes; he rejoiced and moved on
Singing thus: "We will reach Aaroor girt with miry fields."
In swelling love he hymned in Tamizh-- melodious
And splendorous, and came to the outskirts
Of Aaroor girt with the beauteous fort-like walls.


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 499:


வானுயர் செங்கதிர் மண்டலத்து
    மருங்கணை யுங்கொடி மன்னும்ஆரூர்
தானொரு பொன்னுல கென்னத் தோன்றும்
    தயங்கொளி முன்கண்டு சண்பை வந்த
பானிற நீற்றர் பருக்கை யானைப்
    பதிகத் தமிழிசை பாடி ஆடித்
தேனொடு வண்டு முரலுஞ் சோலைத்
    திருப்பதி மற்றதன் எல்லை சேர்ந்தார்.


The streamers wafted and seemed to reach
The red-rayed Surya-mandala on high;
He first beheld
(even from a distance) the effulgence
Of ever-during Aaroor which blazed like a peerless
Golden city; the godly child of Sanbai. The wearer
Of milk-white stripes of holy ash, sang
Again and again, the melodic decad beginning
With the words: "Parukkai yaanai?" and danced for joy;
Thus he came to the limits of the holy city girt
With gardens where the bees and their mates hum in joy.


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 500:


பொங்கிய சிந்தை விருப்பின் வெள்ளம்
    பொழிந்து புவிமேற் பொலிவ தென்ன
எங்குங் குளிரொளி வீசு முத்தின்
    இலங்கு சிவிகை இழிந்த ருளிச்
செங்கை நிறைமலர் கொண்டு தூவித்
    திருவிருக் குக்குறள் பாடி ஏத்தித்
தங்கள் பிரான்அர சாளும் ஆரூர்
    தனைப்பணி வுற்றார் தமிழ் விரகர்.



Down he descended from the palanquin of pearls
Which cast their cool rays everywhere;
It was as if the swelling flood of love overflowed
From his heart and shone bright on earth;
In all reverence he scattered from his roseate hands
Flowers the adoration; he, the master of Tamizh,
Hailed the city in Tiruvirukku-k-Kural and bowed low
Before the city of Aaroor ruled by his Ruler.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 501:


படியில் ஞானமுண் டருளிய
பிள்ளையைப் பணிதற்
கடியர் சென்றெதிர் கொளஎழுந்
தருளும்அஞ் ஞான்று
வடிகொள் சூலத்தர் மன்னிய
பொன்மதில் ஆரூர்க்
கடிகொள் பேரணிப் பொலிவையார்
முடிவுறக் காண்பார்.

To welcome and bow low before the godly child,
The Partaker of Gnosis, when he servitors came,
Who could ever total behold, the bright
And bejeweled beauty of Aaroor girt
With beauteous fort-like walls, and presided over
By the Lord who wields a trident?   

Arunachala Siva.