Tevaram - Some select verses.

[Subramanian.R]

Verse  341:


அம்மலர்சீர்ப் பதியைஅகன்
   றயல்உளவாம் பதிஅனைத்தின்
மைம்மருவுங் களத்தாரை
   வணங்கிமகிழ் வொடும்போற்றி
மெய்ம்மைநிலை வழுவாத
   வேளாள விழுக்குடிமைச்
செம்மையினார் பழையனூர்த்
   திருஆல வனம்பணிந்தார்.


He left the beauteous town and adored the Lord
Whose throat is blue with the hue of poison
In all His nearby shrines in delight great;
He reached and adored Pazhaiyanoor Tiruvalankadu
Where abide the noble members of the glorious clan
Who never swerve from truth, ever-poised
In the way, lofty and sublime.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 342:


திருவாலங் காடுறையுஞ்
   செல்வர்தாம் எனச்சிறப்பின்
ஒருவாத பெருந்திருத்தாண்
   டகம்முதலாம் ஓங்குதமிழ்ப்
பெருவாய்மைத் தொடைமாலை
   பலபாடிப் பிறபதியும்
மருவார்வம் பெறவணங்கி
   வடதிசைமேல் வழிக்கொள்வார்.



"He is the opulent One of Tiruvalankadu!"
Thus he hailed Him in ever-glorious Tandakam great
And many other supremely truthful garlands of Tamizh;
In great devotion, he hailed the Lord in the other
Shrines, and moved northward.   


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  343:


பல்பதியும் நெடுங்கிரியும்
   படர்வனமுஞ் சென்றடைவார்
செல்கதிமுன் அளிப்பவர்தந்
   திருக்காரிக் கரைபணிந்து
தொல்கலையின் பெருவேந்தர்
   தொண்டர்கள்பின் உம்பர்குழாம்
மல்குதிருக் காளத்தி
   மாமலைவந் தெய்தினார்.


He crossed many towns, long ranges of hills
And jungles spreading thick, reached Tirukkarikkarai
And adored its Lord who confers on devotees the godly way;
The great king of hoary arts reached the great hill
Of Tirukkalatthi where throng celestial beings behind
Rows of servitors.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  344:


பொன்முகலித் திருநதியின்
   புனிதநெடுந் தீர்த்தத்தில்
முன்முழுகிக் காளத்தி
   மொய்வரையின் தாழ்வரையில்
சென்னியுறப் பணிந்தெழுந்து
   செங்கண்விடைத் தனிப்பாகர்
மன்னுமலை மிசையேறி
   வலங்கொண்டு வணங்குவார்.


In the vast and divine waters of the divine river
Ponmukali he had his ablutions; he prostrated
At the foot of the hill-range of Kalatthi in worship,
Rose up, ascended the ever-during hill of the Lord
Who rides the red-eyed Bull, and made his sacred round.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  345:


காதணிவெண் குழையானைக்
   காளத்தி மலைக்கொழுந்தை
வேதமொழி மூலத்தை
   விழுந்திறைஞ்சி எழுந்துபெருங்
காதல்புரி மனங்களிப்பக்
   கண்களிப்பப் பரவசமாய்
நாதனைஎன் கண்ணுளான்
   எனுந்திருத்தாண் டகம்நவின்றார்.

He fell on the ground and adored the Lord who wears
A white ear-ring of chank; -- the Lord who is
Verily a shoot of the mountain, the Lord who is
The Genesis of the Vedas --, and rose up; his great
And loving mind and his eyes were steeped in joy;
Ecstatically he hymned the Lord thus:
"He abides in my eyes!" Thus he sang the divine Tandakam.   


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 346:


மலைச்சிகரச் சிகாமணியின்
   மருங்குறமுன் னேநிற்கும்
சிலைத்தடக்கைக் கண்ணப்பர்
   திருப்பாதம் சேர்ந்திறைஞ்சி
அலைத்துவிழுங் கண்ணருவி
   ஆகத்துப் பாய்ந்திழியத்
தலைக்குவித்த கையினராய்த்
   தாழ்ந்துபுறம் போந்தணைந்தார்.


Near unto the Lord who is the crest-jewel of the hill
Stands enshrined Kannappar whose strong hand wields
The bow; he adored His feet and his roseate feet
Together; tears flooding from his eyes cascaded
Down his frame; folding his hands above his head
He bowed, and then moved out of the shrine.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 347:


சேணிலவு திருமலையில்
   திருப்பணியா யினசெய்து
தாணுவினை அம்மலைமேல்
   தாள்பணிந்த குறிப்பினால்
பேணுதிருக் கயிலைமலை
   வீற்றிருந்த பெருங்கோலம்
காணுமது காதலித்தார்
   கலைவாய்மைக் காவலனார்.


He rendered possible service in the divine hill sky-high
And adored on the hill the feet of Thanu; an inkling
Linked his thought with the divine Mount Kailash;
The master of truthful arts desired very much to behold
The great beauty and poise of the Lord at Mount Kailash.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 348:


அங்கண் மாமலை மேல்ம ருந்தை
   வணங்கி யாரரு ளான்மிகப்
பொங்கு காதலின் உத்த ரத்திசை
   மேல்வி ருப்பொடு போதுவார்
துங்க மால்வரை கானி யாறு
   தொடர்ந்த நாடு கடந்தபின்
செங்கண் மால்விடை அண்ணல் மேவு
   திருப்ப ருப்பதம் எய்தினார்.


He adored the Lord of the beauteous hill who is
The Remedy sure for the illth of embodiment;
Endowed full with His grace, in spirallng love
He moved northward; he crossed mountains great,
Forest-rivers and lands stretching continuously
And reached Sri Parvata where is enshrined
The Lord of the red-eyed Bull who is Vishnu.   


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 349:


மான விஞ்சையர் வான நாடர்கள்
   வான்இ யக்கர்கள் சித்தர்கள்
கான கின்னரர் பன்ன காதிபர்
   காம சாரிக ளேமுதல்
ஞான மோனிகள் நாளும் நம்பரை
   வந்தி றைஞ்சி நலம்பெறுந்
தான மான திருச்சி லம்பை
   வணங்கி வண்டமிழ் சாற்றினார்.



Vidhyataras of great prowess, celestial Devas,
Yakshas who move in the eternal regions, Kinnaras
Who are celestial musicians, dwellers of Naka-Loka,
Kamacharis who can travel anywhere at will
And wise ones poised in Silence, here adore the Lord,
And are blessed with boons; he adored this divine hill
And hailed it in Tamizh, magnificent and munificent.

Arunachala Siva.
   

[Subramanian.R]

Verse 350:


அம்ம ருங்குக டந்து போமவர்
    ஆர்கொள் சூல அயிற்படைச்
செம்மல் வெண்கயி லைப்பொ ருப்பைநி
   னைந்தெ ழுந்ததொர் சிந்தையால்
எம்ம ருங்குமொர் காத லின்றி
   இரண்டு பாலும் வியந்துளோர்
கைம்ம ருங்கணை யுந்தெ லுங்கு
   கடந்து கன்னடம் எய்தினார்.


He moved onward impelled by a love to adore
The Mount of Kailash the Lord of which wears
The garland of Atthi and wields the trident;
No other desire had he; wondering devotees flocked
To him and he crossed the Telugu country
And reached the realm of Karnataka.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 351:


கருந டங்கழி வாகஏகிய
   பின்க லந்தவ னங்களும்
திருந தித்துறை யாவை
   யும்பயில் சேண்நெ டுங்கிரி
வட்டையும் பெருந லங்கிளர்
   நாடும் எண்ணில பிற்ப
டச்செறி பொற்பினால் வருநெ
   டுங்கதிர் கோலு சோலைய.



He moved out of the limits of Karnataka and crossed
The inter-fluent woods, fords, beauteous and holy,
Rivers, long mountain-paths, countries that thrive
In great foison; these that defy number, receded
As he marched onward; he came to the country
Of Malava rich in gardens of dense and stately trees
Over whose tops the sun wheels his diurnal rounds.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  352:


அங்கு முற்றிஅ கன்று போகி அருஞ்சு ரங்கள் இகந்துசென்
றெங்கு மிக்க அறங்கள் நீடும் இலாட பூமி யிகந்துபோய்
மங்குல் சுற்றிய வெற்பி னோடு வனங்கள் யாறு கடந்தயற்
பங்க யப்பழ னத்து மத்திம பைதி ரத்தினை எய்தினார் .


He crossed the whole stretch of that country and also
Forests, impassable; he passed through the land of Lada
Glorious for its elymosynary dharmasalas
And crossed cloud-capped hills, forests and rivers
And reached the land of Madhya Pradesh rich in fields
Near which lotuses burgeon.


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  353:


அன்ன நாடுக டந்து கங்கை
   அணைந்து சென்று வலங்கொளும்
மின்னு வேணியர் வார ணாசி
   விருப்பி னோடு பணிந்துடன்
பின்ன ணைந்தவர் தம்மை அங்கண்
   ஒழிந்து கங்கை கடந்துபோய்
மன்னு காதல்செய் நாவின் மன்னவர்
   வந்து கற்சுரம் முந்தினார்.


He crossed it and reached Varanasi, circled by the Ganga;
There he adored the Lord whose matted hair
Flashes like lightning; he left there
All the devotees that followed him;
Departing from the bank of the Ganga, the great
Lover of God -- the lord of language --, moved onward
And reached the sylvan range of hills.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  354:


மாக மீதுவ ளர்ந்த கானக
   மாகி எங்கும் மனித்தரால்
போக லாநெறி யன்றி யும்புரி
   கின்ற காதல் பொலிந்தெழச்
சாக மூலப லங்கள் துய்ப்பன
   வுந்த விர்ந்து தனித்துநேர்
ஏகி னாரிர வும்பெ ருங்கயி
   லைக்கு லக்கிரி எய்துவார்.



The trees in the woods swept the very heavens; they were
Pathless woods inaccessible to men; yet as constant love
Was welling up in him, abjuring food even in the form
Of leaves, fresh or dried, tubers and fruits,
All alone he fared forth towards the huge mountain
Of the peerless Kailash; on he marched during night also.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  355:


ஆய வாரிரு ளின்கண் ஏகுமவ்
   அன்பர் தம்மைஅ ணைந்துமுன்
தீய வாயவி லங்கு வன்தொழில்
   செய்ய அஞ்சின நஞ்சுகால்
வாய நாகம ணிப்ப ணங்கொள்வி
   ளக்கெ டுத்தன வந்துகால்
தோய வானவ ராயி னுந்தனி
   துன்ன ருஞ்சுரம் முன்னினார்.



When the loving one thus marched on, braving
The night, even wild beasts were afraid to come
Near him to cause him harm; cobras that would
Venom spit, held on their hoods gems for lamps;
He went through the forest in which even Devas
Would not venture to set foot as lone travelers.

Arunachala Siva.