Tevaram - Some select verses.

[Subramanian.R]

Verse  107:


வெம்மறக் குலத்து வந்த 
   வேட்டுவச் சாதி யார்போல்
கைம்மலை கரடி வேங்கை
   அரிதிரி கானந் தன்னில்
உம்முடன் துணையாய் உள்ளார் 
   ஒருவரு மின்றிக் கெட்டேன்
இம்மலைத் தனியே நீரிங் 
   கிருப்பதே என்று நைந்தார்.


"Like tribesmen of fierce and relentless hunters
You abide here alone and with help none,
In the jungle infested with elephants, bears,
Tigers, lions and other wild beasts.
Woe?s me!" Thus he cried and grieved sore.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  108:



கைச்சிலை விழுந்த தோரார்
    காளையார் மீள இந்தப்
பச்சிலை யோடு பூவும் 
   பறித்திட்டு நீரும் வார்த்து
மச்சிது செய்தார் யாரோ 
   என்றலும் மருங்கு நின்ற
அச்சிலை நாணன் தானும்.



He knew not that his bow had slipped from his hand;
Thinnan who was like unto a bull of prowess, said:
"Who has done this good deed of strewing these leaves
And flowers too, and poured water?" When thus questioned
Nanan who stood near him said: "I have known of this."   


Arunachala Siva.

 
 

[Subramanian.R]

Verse 109:


வன்திறல் உந்தை யோடு 
   மாவேட்டை யாடிப் பண்டிக்
குன்றிடை வந்தோ மாகக் 
   குளிர்ந்தநீ ரிவரை யாட்டி
ஒன்றிய இலைப்பூச் சூட்டி
   ஊட்டிமுன் பறைந்தோர் பார்ப்பான்
அன்றிது செய்தான் இன்றும் 
   அவன்செய்தா னாகு மென்றான்.



"Your father of skilled puissance and I, after a great hunt
Came to this hill once; the deity was bathed in cool water;
Strewn with fitting leaves and flowers and also fed
By a Brahmin then, who also muttered a few words.
It is he who should have done this." Thus he.   

Arunachala  Siva.

[Subramanian.R]

Verse  110:



உண்ணிறைந் தெழுந்த தேனும் 
   ஒழிவின்றி ஆரா அன்பில்
திண்ணனார் திருக்கா ளத்தி
    நாயனார்க் கினிய செய்கை
எண்ணிய இவைகொ லாமென்
    றிதுகடைப் பிடித்துக் கொண்டவ்
அண்ணலைப் பிரிய மாட்டா 
   தளவில் ஆதரவு நீட.



When great love welled up inly and uninterruptedly
And wouldn't be contained within,
Thinnan thought: "These are perhaps good deeds
Esteemed by the Lord of Tirukkalatthi."
He resolved to hold fast to this service; his love so swelled
That he was unable to part from the Supreme One.


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  111:


இவர்தமைக் கண்டே னுக்குத்
    தனியராய் இருந்தார் என்னே
இவர்தமக் கமுது செய்ய 
   இறைச்சியும் இடுவா ரில்லை
இவர்தமைப் பிரிய ஒண்ணா
    தென்செய்கேன் இனியான் சால
இவர்தமக் கிறைச்சி கொண்டிங்
    கெய்தவும் வேண்டு மென்று.


"I have found Him; but He abides alone;
There are none to feed Him with meat; neither can I
From him part; what am I to do? Him must I get
The needed meat." Thus he resolved.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 112:


போதுவர் மீண்டு செல்வர்
    புல்லுவர் மீளப் போவர்
காதலின் நோக்கி நிற்பர் 
   கன்றகல் புனிற்றாப் போல்வர்
நாதனே அமுது செய்ய 
   நல்லமெல் லிறைச்சி நானே
கோதறத் தெரிந்து வேறு
   கொண்டிங்கு வருவே னென்பார்.


He would move away but would come back at once;
He would hug Him and move away again;
He would eye Him in love; he became like unto
The cow parted from its young one, newly delivered;
He would say: "O Lord, for your feeding, I'll myself
Secure delicious and soft and flawless meat
And be here soon."

Arunachala Siva.   

[Subramanian.R]

Verse  113:


ஆர்தம ராக நீரிங்
    கிருப்பதென் றகல மாட்டேன்
நீர்பசித் திருக்க இங்கு 
   நிற்கவுங் கில்லேன் என்று
சோர்தரு கண்ணீர் வாரப் 
   போய்வரத் துணிந்தா ராகி
வார்சிலை எடுத்துக் கொண்டு 
   மலர்க்கையால் தொழுது போந்தார்.


"Who would remain here as help for you?
This thought prevents my parting from you;
Neither can I suffer you to be hungry"
Thus he spake and his eyes showered tears.
He somewhat grew resolute and with his long bow
Moved away after hailing Him with his flowery hand.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  114:


முன்புநின் றரிதில் நீங்கி
   மொய்வரை யிழிந்து நாணன்
பின்புவந் தணைய முன்னைப் 
   பிறதுறை வேட்கை நீங்கி
அன்புகொண் டுய்ப்பச் செல்லும்
   அவர்திரு முகலி ஆற்றின்
பொன்புனை கரையி லேறிப் 
   புதுமலர்க் காவிற் புக்கார்.


Parting from the divine presence in reluctance
Down he descended from the hill that stretched afar;
Him followed Nanan; all other longings of Thinnan
Were gone; he was borne on by sheer love;
Through the beauteous bank of Ponmukali he crossed
The river and reached the other bank and thence
Moved into the garden laden with fresh flowers.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  115:


காடனும் எதிரே சென்று
   தொழுதுதீக் கடைந்து வைத்தேன்
கோடுடை ஏனம் உங்கள்
    குறிப்படி உறுப்பை யெல்லாம்
மாடுற நோக்கிக் கொள்ளும்
    மறித்துநாம் போகைக் கின்று
நீடநீர் தாழ்த்த தென்னோ 
   என்றலும் நின்ற நாணன்.

Kadan came before him and addressed him thus:
"I churned out fire; you can verify for yourself
That the parts of the tusked-boar are there intact;
We have to return; why were you so much delayed?"
When he spake thus, Nanan who stood nearby said:

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  116:


அங்கிவன் மலையில் தேவர் 
   தம்மைக்கண் டணைத்துக் கொண்டு
வங்கினைப் பற்றிப் போதா 
   வல்லுடும் பென்ன நீங்கான்
இங்குமத் தேவர் தின்ன
    இறைச்சிகொண் டேகப் போந்தான்
நங்குலத் தலைமை விட்டான்
   நலப்பட்டான் தேவர்க் கென்றான்.


"There in the hill beholding the Lord he hugged Him close;
Like the iguana holding fast to the curved cavern hollow
He would not lose his grip; he but came here
To secure meat and flesh for the Lord to eat;
He had forsaken the chieftainship of our race;
He is possessed by the Lord."   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  117:


என்செய்தாய் திண்ணா நீதான் 
   என்னமால் கொண்டாய் எங்கள்
முன்பெரு முதலி யல்லை 
   யோவென முகத்தை நோக்கார்
வன்பெரும் பன்றி தன்னை 
   எரியினில் வதக்கி மிக்க
இன்புறு தசைகள் வெவ்வே 
   றம்பினால் ஈர்ந்து கொண்டு.



"What have you done Thinna? What bewilderment is this?
Aren?t you the hereditary chief of us, the hunters?"
When he spake thus he wouldn't even cast a glance on him;
He fried the huge boar in the fire and gathered
The delicious flesh with various darts.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  118:


கோலினிற் கோத்துக் காய்ச்சிக்
    கொழுந்தசை பதத்தில் வேவ
வாலிய சுவைமுன் காண்பான் 
   வாயினில் அதுக்கிப் பார்த்துச்
சாலவும் இனிய எல்லாம் 
   சருகிலை யிணைத்த கல்லை
ஏலவே கோலிக் கூட 
   அதன்மிசை இடுவா ரானார்.


The flesh stuck to the darts, was fried in fire;
The flesh was thus cooked rich; he chewed the flesh
To find out how it tasted, and gathered
The delicious morsels in a cup of teak-leaves.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  119:


மருங்குநின் றவர்கள் பின்னும்
    மயல்மிக முதிர்ந்தான் என்னே
அரும்பெறல் இறைச்சி காய்ச்சி 
   அதுக்கிவே றுமிழா நின்றான்
பெரும்பசி யுடைய னேனும்
   பேச்சிலன் எமக்கும் பேறு
தரும்பரி சுணரான் மற்றைத் 
   தசைபுறத் தெறியா நின்றான்.


The two that stood beside him, exclaimed thus:
"Ha, his bewilderment has grown apace; he fries
The rare boar-flesh and spits it back;
Sure is he esurient; but he eats not; he keeps mum;
Neither does he bother to feed us with this;
He throws away the rejected pieces."   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 120:


தேவுமால் கொண்டான் இந்தத்
    திண்ணன்மற் றிதனைத் தீர்க்கல்
ஆவதொன் றறியோந் தேவ
    ராட்டியை நாக னோடு
மேவிநாங் கொணர்ந்து தீர்க்க 
   வேண்டும்அவ் வேட்டைக் கானில்
ஏவலாட் களையுங் கொண்டு 
   போதுமென் றெண்ணிப் போனார்.


"This Thinnan is sure possessed; him to disenchant
We know not; we must hie to our town and come back
With the priestess and Nakan, to cure him;
Let us fare forth to that forest and with our servants
Proceed to our town."   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  121:


கானவர் போன தோரார் 
   கடிதினில் கல்லை யின்கண்
ஊனமு தமைத்துக் கொண்டு 
   மஞ்சனம் ஆட்ட உன்னி
மாநதி நன்னீர் தூய 
   வாயினிற் கொண்டு கொய்த
தூநறும் பள்ளித் தாமம் 
   குஞ்சிமேல் துதையக் கொண்டார்.


Thinnan knew not of the departure of the hunters;
He swiftly made ready the cup of flesh for carrying;
For the ablutions of the deity he filled his hallowed mouth
With the pure water of the river; he also stuck to his hair
Many flowers and leaves, all fresh.   

Arunachala Siva.