Tevaram - Some select verses.

[Subramanian.R]

Verse 276:


மைவளர் கண்ட ரருளினாலே
   வண்டமிழ் நாவலர் தம்பெ ருமான்
சைவ விடங்கின் அணிபுனைந்து
   சாந்தமும் மாலையுந் தாரு மாகி
மெய்வளர் கோலமெல் லாம்பொலிய
   மிக்க விழுத்தவ வேந்த ரென்னத்
தெய்வ மணிப்புற்று ளாரைப் பாடித்
   திளைத்து மகிழ்வொடுஞ் செல்லா நின்றார்.


By the grace of the blue-throated Lord,
Sundarar -- the Lord of ever-during Tamizh --,
Wore all the comely insignia of Saivism
And decked himself with sandal-paste
And garlands of flowers and gems;
He was indeed robed in true splendor,
And lo, he looked the Prince of Tapaswis great.
He hymned daily the Lord of the Ant-Hill
In song and psalm, and flourished in soaring joy.


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 277:


இதற்குமுன் எல்லை யில்லாத்
   திருநகர் இதனுள் வந்து
முதற்பெருங் கயிலை யாதி
   முதல்வர்தம் பங்கி னாட்குப்
பொதுக்கடிந் துரிமை செய்யும்
    பூங்குழற் சேடி மாரிற்
கதிர்த்தபூ ணேந்து கொங்கைக்
   கமலினி அவத ரித்தாள்.



Long before his coming to the city of limitless holiness
Kamalini of swelling breasts, one of the two
Damsels of perfumed locks - that served Her
Who shares the frame of the Lord of Kailash,
Took birth in Tiruvaroor.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 278:



கதிர்மணி பிறந்த தென்ன
   உருத்திர கணிகை மாராம்
பதியிலார் குலத்தில் தோன்றிப்
   பரவையா ரென்னு நாமம்
விதியுளி விளக்கத் தாலே
   மேதகு சான்றோ ரான்ற
மதியணி புனிதன் நன்னாள்
   மங்கல அணியால் சாத்தி.




She was born as the lustrous gem of her clan
Of Rudra Ganikas -- women that never marry.
The ritual of christening was fixed for her
On a holy Adira-day dear to the Wearer of the crescent.
She was decked with jewels and named Paravaiyar
By holy men well-versed in the Sastras.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 279:



பரவினர் காப்புப் போற்றிப்
   பயில்பெருஞ் சுற்றந் திங்கள்
விரவிய பருவந் தோறும்
   விழாவணி யெடுப்ப மிக்கோர்
வரமலர் மங்கை யிங்கு
   வந்தன ளென்று சிந்தை
தரவரு மகிழ்ச்சி பொங்கத்
   தளர்நடைப் பருவஞ் சேர்ந்தார்.


Even from the day of her birth, her kith and kin
Prayed for her welfare, and decked her with a talisman.
Her each parva was celebrated appropriately;
They deemed her as the One enthroned on the Lotus;
To their great joy she reached the parva
When a child gently walks toddling.


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 280:



மானிளம் பிணையோ தெய்வ
    வளரிள முகையோ வாசத்
தேனிளம் பதமோ வேலைத்
   திரையிளம் பவள வல்லிக்
கானிளங் கொடியோ திங்கட்
    கதிரிளங் கொழுந்தோ காமன்
தானிளம் பருவங் கற்குந்
   தனியிளந் தனுவோ வென்ன.



"Is she a tender fawn? Or a bud of Karpaka?
Or honey sweet? Or a tender coral creeper
Of the billowy sea? Or a young crescent bright?
Or a bow of Manmata which, he as a stripling
Learns to wield?" Thus wondered the beholders.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 281:



நாடுமின் பொற்பு வாய்ப்பு
   நாளுநாள் வளர்ந்து பொங்க
ஆடுமென் கழங்கும் பந்தும்
   அம்மனை ஊச லின்ன
பாடுமின் னிசையுந் தங்கள்
   பனிமலை வல்லி பாதங்
கூடுமன் புருகப் பாடுங்
   கொள்கையோர் குறிப்புத் தோன்ற.


Day by sweet day, grew her excelling beauty;
Her play-things were soft kazhanku and various balls;
She played ammanai and sported on the swing;
As she sang songs befitting her game, listeners
Could divine in those melting psalms, an aching love
For the feet of the Goddess of snow-clad Himavant.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 282:


பிள்ளைமைப் பருவ மீதாம்
   பேதைமைப் பருவ நீங்கி
அள்ளுதற் கமைந்த பொற்பால்
   அநங்கன்மெய்த் தனங்க ளீட்டங்
கொள்ளமிக் குயர்வ போன்ற
   கொங்கைகோங் கரும்பை வீழ்ப்ப
உள்ளமெய்த் தன்மை முன்னை
   உண்மையுந் தோன்ற வுய்ப்பார்.

From childhood she passed into tender girlhood
And thence she bloomed into a lovely lass;
Her beauteous breasts excelled the konku buds
And were truly the treasure-troves of Manmata.
(While thus she grew in physical splendor)
Her mind flashed to her, now and then,
Her former state, and thus she flourished.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 283:


பாங்கியர் மருங்கு சூழப்
   படரொளி மறுகு சூழத்
தேங்கமழ் குழலின் வாசந்
   திசையெலாஞ் சென்று சூழ
ஓங்குபூங் கோயி லுள்ளார்
   ஒருவரை யன்பி னோடும்
பூங்கழல் வணங்க வென்றும்
   போதுவார் ஒருநாட் போந்தார்.



As usual one day, to hail in loving devotion
The Supreme One of the Flower-Temple, she set out
With her companions encircling her, and circled
The sacred street which was panoplied in extensive light;
The fragrance from her locks filled all the directions.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 284:


அணிசிலம் படிகள் பார்வென்
   றடிப்படுத் தனமென் றார்ப்ப
மணிகிளர் காஞ்சி யல்குல்
   வரியர வுலகை வென்ற
துணிவுகொண் டார்ப்ப மஞ்சு
   சுரிகுழற் கழிய விண்ணும்
பணியுமென் றினவண் டார்ப்பப்
   பரவையார் போதும் போதில்.


Her anklets tinkled thus: ?These feet have vanquished
The earth. 'Her kanchi loud proclaimed:
?This hip hath vanquished the Nether world of Nagas.'
Bees buzzed thus: 'These locks like nimbus have
Subdued the heavens.' Thus fared forth Paravaiyar.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 285:


புற்றிடம் விரும்பி னாரைப்
   போற்றினர் தொழுது செல்வார்
சுற்றிய பரிச னங்கள்
   சூழஆ ளுடைய நம்பி
நற்பெரும் பான்மை கூட்ட
   நகைபொதிந் திலங்கு செவ்வாய்
விற்புரை நுதலின் வேற்கண்
   விளங்கிழை யவரைக் கண்டார்.


After adoring the Lord of the Ant-Hill, when Nambi
Encircled by devotees was returning,
-- Lo, it was the work of Providence --, he beheld her
Of fair white teeth and ruddy lips,
And whose forehead was a bow and eyes, spear-like.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 286:


கற்பகத்தின் பூம்கொம்போ
   காமன்தன் பெருவாழ்வோ
பொற்புடைய புண்ணியத்தின்
   புண்ணியமோ புயல்சுமந்து
விற்குவளை பவளமலர்
   மதிபூத்த விரைக்கொடியோ
அற்புதமோ சிவனருளோ
   அறியேனென் றதிசயித்தார்.



?Is she a flowery twig of the Karpaka tree?
Is she the great and glorious beatitude of Kama?
Is she the holy of holies? Is she a fragrant liana
Wrought of bow, lily, coral, lotus and moon as flowers,
And decked on top with a lovely dark nimbus?
Is she a sheer marvel? Or "Grace of Siva - embodied"?
Thus he wondered and even thus he mused.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 287:


ஓவியநான் முகனெழுத
   வொண்ணாமை யுள்ளத்தால்
மேவியதன் வருத்தமுற
   விதித்ததொரு மணிவிளக்கோ
மூவுலகின் பயனாகி
   முன்னின்ற தெனநினைந்து
நாவலர்கா வலர்நின்றார்
   நடுநின்றார் படைமதனார்.



"Is she the ruby lamp conceived by Brahma
And by him embossomed to solace himself
As he could not paint a form like hers.
She that stands thither is for sure, the fruit
And fruition of lives in all the three worlds!"
Awe-struck stood the prince of poets; betwixt them
Stood Manmata with all his weaponry.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 288:

தண்டரள மணித்தோடும் 
   தகைத்தோடும் கடைபிறழும்
கெண்டைநெடுங் கண்வியப்பக்
   கிளரொளிப்பூ ணுரவோனை
அண்டர்பிரான் திருவருளால்
    அயலறியா மனம்விரும்பப்
பண்டைவிதி கடைகூட்டப்
   பரவையா ருங்கண்டார்.

Her eyes that roll like fish and reach her ear-rings
Wrought of pearls serene and gems rare,
Burgeoned in wonder; on the hero dazzling with
Gems and jewels, Paravaiyar cast her look;
-- Even she who knew nought but
The grace of the God of gods!
She was indeed prompted by Providence to behold him.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 289:


கண்கொள்ளாக் கவின்பொழிந்த
   திருமேனி கதிர்விரிப்ப
விண்கொள்ளாப் பேரொளியா
   னெதிர்நோக்கு மெல்லியலுக்கு
எண்கொள்ளாக் காதலின்முன்
   பெய்தாத தொருவேட்கை
மண்கொள்ளா நாண்மடம்அச்
   சம்பயிர்ப்பை வலிந்தெழலும்.


His beauty and form exceed the ken of eyes;
Rays of luster flooding from his divine body
As light immense extend beyond the heavens;
When his look was met by Paravaiyar's, the soft one,
Illimitable love -- hitherto un-felt --,
Welled up in her smiting her sense of shame,
Gentle folly, dread and repugnance,
-- Her virtues four --, un-equalled by women on earth.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 290:



முன்னேவந் தெதிர்தோன்றும்
   முருகனோ பெருகொளியால்
தன்னேரில் மாரனோ
   தார்மார்பின் விஞ்சையனோ
மின்னேர்செஞ் சடையண்ணல்
   மெய்யருள்பெற் றுடையவனோ
என்னேயென் மனந்திரித்த
   இவன்யாரோ வெனநினைந்தார்.


"Is he -- the one before me--, Lord Muruga?
He is robed in such superb effulgence!
Or is he peerless Manmata?
Or a Vidhyatara decked with ethereal garlands?
Or one blessed with the true grace of the Great One
Whose ruddy matted hair flashed lightnings of gold?
Who may he be -- the one that hath
Subverted my mind"?
Thus she mused.

Arunachala Siva.