Tevaram - Some select verses.

[Subramanian.R]

Verse  11:

தொடங்கியநா ளருளியவத்
    தொழிலொழியா வழிதொடரும்
கடன்புரிவா ரதுகண்டு
    கல்லெறிவார் துவராடைப்
படம்புனைவே டந்தவிரார்
    பசுபதியார் தஞ்செயலே
அடங்கவுமென் பதுதெளிந்தா
    ராதலினால் மாதவர்தாம்.


On the following day when he came to adore the Lord
As was the rule with him, his wish for throwing the stone
On the Lord that wears the Konrai flowers, surfaced up
In his consciousness, and he mused thus: "So, it is
The grace of the Lord that prompts my act!"
Deeming that to be the service unto the Lord,
He decided to perform it daily.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  12:


இந்நியதி பரிவோடு
    வழுவாம லிவர்செய்ய
முன்னுதிருத் தொண்டாகி
    முடிந்தபடி தான்மொழியில்
துன்னியமெய் யன்புடனே
    யெழுந்தவினை தூயவர்க்கு
மன்னுமிகு பூசனையாம்
    அன்புநெறி வழக்கினால்.


Since the time he began to serve the Lord thus,
He was steadfast in his act and continued it
As his duty; he threw the stone at the Lord, attired
As he was in the saffron robe of a Saakhya;
It was clear to him that all acts are
But the gracious doings of Lord Pasupati.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  13:


கல்லாலே யெறிந்ததுவு
    மன்பான படிகாணில்
வில்வேடர் செருப்படியும்
    திருமுடியின் மேவிற்றால்
நல்லார்மற் றவர்செய்கை
    யன்பாலே நயந்ததனை
அல்லா தார் கல்லென்பா
    ரரனார்க்கஃ தலராமால்.


This he did in love without deviating from his course;
In sooth, it came to be considered sacred service;
The devotee's deed informed by true love came to be hailed
As the great and aeviternal Pooja for the Holy One.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  14:


அங்கொருநாள் அருளாலே
    அயர்ந்துண்ணப் புகுகின்றார்
எங்கள்பிரான் றனையெறியா
    தயர்த்தேன்யா னெனவெழுந்து
பொங்கியதோர் காதலுடன்
    மிகவிரைந்து புறப்பட்டு
வெங்கரியி னுரிபுனைந்தார்
    திருமுன்பு மேவினார்.

Even pelting was deemed as loving to the Lord;
Was not the touch of the bowman's slipper wearing foot
On the Lord's crown deemed divine?
The act of Saakhya done in love, is pelting
According to them that know not the way of love;
Unto Lord Siva the stone was truly a flower.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 15:


கொண்டதொரு கல்லெடுத்துக்
    குறிகூடும் வகையெறிய
உண்டிவினை யொழித்தஞ்சி
    யோடிவரும் வேட்கையொடும்
கண்டருளுங் கண்ணுதலார்
    கருணைபொழி திருநோக்கால்
தொண்டரெதிர் நெடுவிசும்பில்
    துணைவியொடுந் தோன்றுவார்.



One day in sheer forgetfulness, he was about to eat
Without performing his worship; then he said:
'Lo, I forgot to stone my Lord!' Up he rose
Without eating, and borne by soaring love, he came
In all speed to the presence of the Lord
Who pealed off the hide of the fierce tusker.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  16:


மழவிடைமே லெழுந்தருளி
    வந்ததொரு செயலாலே
கழலடைந்த திருத்தொண்டர்
    கண்டுகரங் குவித்திறைஞ்சி
விழவருணோக் களித்தருளி
    மிக்கசிவ லோகத்தில்
பழவடிமைப் பாங்கருளிப்
    பரமரெழுந் தருளினார்.


He picked up a stone and came running
Forsaking his desire to eat and fear-struck,
To fling it at his target, the Lord; in love
The brow-eyed Lord beheld him; with a view to cast
His benign looks on him, with His Consort,
The Lord appeared in the sky.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 17:


ஆதியார் தம்மை நாளுங்
    கல்லெறிந் தணுகப் பெற்ற
கோதில்சீர்த் தொண்டர் கொண்ட
    குறிப்பினை யவர்க்கு நல்கும்
சோதியா ரறித லன்றித்
    துணிவதென் அவர்தாள் சூடித்
தீதினை நீக்க லுற்றேன்
    சிறப்புலி யாரைச் செப்பி.


On His young Bull as the Lord appeared before him
The sacred servitor folded his hands and fell
Prostrate on the ground in adoration; casting
His looks of grace on him, the Lord blessed him
With the company of the hoary servitors in Siva-loka;
This done, the Lord disappeared.   


Sakhya Nayanar Puranam concluded.

Arunachla Siva.

[Subramanian.R]

Sirappuli Nayanar Puranam:


Verse  1:


பொன்னிநீர் நாட்டின் நீடும்
    பொற்பதி புவனத் துள்ளோர்
இன்மையால் இரந்து சென்றார்க்
    கில்லையென் னாதே ஈயும்
தன்மையார் என்று நன்மை
    சார்ந்தவே தியரைச் சண்பை
மன்னனார் அருளிச் செய்த
    மறைத்திரு வாக்கூர் ஆக்கூர்.


Aakkoor is an ancient and beauteous town
In the realm made rich by the Ponni;
The Prince of Sanbai has sung about its goodly
Brahmins thus:"They never say: 'No'
To the indigent in the world, but give lavishly."
With such scriptural benediction is the town endowed.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  2:


தூமலர்ச் சோலை தோறும்
    சுடர்நெடு மாடந் தோறும்
மாமழை முழக்கந் தாழ
    மறையொலி முழக்கம் ஓங்கும்
பூமலி மறுகில் இட்ட
    புகையகில் தூபந் தாழ
ஓமநல் வேள்விச் சாலை
    ஆகுதித் தூப மோங்கும்.



In all the gardens rich in fresh flowers, and in all
The radiant mansions, the Vedas would resound
Drowning the rumbling of clouds; the smoke
From the sacrificial pits streamed denser than the smoke
Breathed by eagle-wood burnt in the beautiful streets.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  3:


ஆலை சூழ் பூகவேலி
    அத்திரு வாக்கூர் தன்னில்
ஞாலமார் புகழின் மிக்கார்
    நான்மறைக் குலத்தி னுள்ளார்
நீலமார் கண்டத் தெண்டோள்
    நிருத்தர்தந் திருத்தொண்டு ஏற்ற
சீலராய்ச் சாலும் ஈகைத்
    திறத்தினிற் சிறந்த நீரார்.   


In Aakkoor where areca trees formed a fence
Around jaggery presses, he thrived world famous; he hailed
From the clan of Brahmins who adhered to the fourfold
Vedas; he was poised in the glorious servitude to the Lord
Of eight shoulders, and whose throat is blue;
He was a celebrated and munificent giver.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  4:


ஆளும்அங் கணருக் கன்பர்
    அணைந்தபோ தடியில் தாழ்ந்து
மூளுமா தரவு பொங்க
    முன்புநின் றினிய கூறி
நாளும்நல் லமுதம் ஊட்டி
    நயந்தன வெல்லாம் நல்கி
நீளும்இன் பத்துள் தங்கி
    நிதிமழை மாரி போன்றார்.



When the devotees of the Lord-Ruler called on him
He would fall at their feet, rise up, speak to them
In soaring love, pleasing words, feed them daily
With goodly and nectarean food, give them all that they
Sought; thus he lived in ever-growing joy;
He indeed was a nimbus which rained wealth.


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  5:



அஞ்செழுத் தோதி அங்கி
    வேட்டுநல் வேள்வியெல்லாம்
நஞ்சணி கண்டர் பாதம்
    நண்ணிடச் செய்து ஞாலத்
தெஞ்சலில் அடியார்க் கென்றும்
    இடையறா அன்பால் வள்ளல்
தஞ்செயல் வாய்ப்ப ஈசர்
    தாள்நிழல் தங்கி னாரே.


He would chant the Panchaakshara as ordained, foster
The triple fire and make goodly sacrifices
For the glory of the feet of the blue-throated Lord;
Unto the flawless devotees, he would in love that never
Suffered diminution, give
And munificently; in due time he reached the feet
Of the Lord to flourish there for ever.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  6:


அறத்தினின் மிக்க மேன்மை
    அந்தணர் ஆக்கூர் தன்னில்
மறைப்பெரு வள்ள லார்வண்
    சிறப்புலி யார்தாள் வாழ்த்திச்
சிறப்புடைத் திருச்செங் காட்டங்
    குடியினிற் செம்மை வாய்த்த
விறற்சிறுத் தொண்டர் செய்த
    திருத்தொழில் விளம்பல் உற்றேன்.


Hailing munificent Sirappuli, the great patron
Well-versed in the Vedas and hailing from
Aakkoor where thrived the lofty Brahmins in piety,
I proceed to proclaim the hallowed deed of heroic
Sirutthondar poised in righteousness,
And hailing from famed Tirucchengkaattaangkudi.

concluded.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Siruthonda Nayanar Puranam:

Verse  1:


உருநாட்டும் செயல்காமன்
    ஒழியவிழி பொழிசெந்தீ
வருநாட்டத் திருநுதலார்
    மகிழ்ந்தருளும் பதிவயலில்
கருநாட்டக் கடைசியர்தங்
    களிகாட்டுங் காவேரித்
திருநாட்டு வளங்காட்டுஞ்
    செங்காட்டங் குடியாகும்.



That is a town beloved of the Lord who with the eye
On His beauteous forehead gutted with ruddy fire
The from of the god of Love; it is bounteous
Tirucchengkaattangkudi situated in the beauteous
Realm of the Kaveri; its fields are the locale
Of the delightful sports of black-eyed farm-wives.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 2:

நிலவியஅத் திருப்பதியில்
    நெடுஞ்சடையார் நீற்றடைவால்
உலகில்வள ருயிர்க்கெல்லாம்
    உயர்காவல் தொழில்பூண்டு
மலர்புகழ்மா மாத்திரர்தங்
    குலம்பெருக வந்துள்ளார்
பலர்புகழுந் திருநாமம்
    பரஞ்சோதி யாரென்பார்.


In that sempiternal and sacred town, flourished
The Maamaatthiyar-clan of full-blown glory;
They were dedicated to the holy ash of the Lord
Of ruddy matted hair and were entrusted with the lofty duty
Of guarding the lives that thrive in the world.
Paranjyotiyaar extolled by many, came to be
Born in the clan, for its greater thriving.

Arunachala Siva.