Tevaram - Some select verses.

[Subramanian.R]

Verse  638:

குண்டிகை தகர்த்துப் பாயும்
    பீறியோர் குரத்தி யோடப்
பண்டிதர் பாழி நின்றுங்
    கழுதைமேற் படர்வார் தம்பின்
ஒண்டொடி இயக்கி யாரும்
    உளையிட்டுப் புலம்பி யோடக்
கண்டனம் என்று சொன்னார்
    கையறு கவலை யுற்றார்.


"Breaking the Kamandala and tearing the mat
A Sannyasini fled away; the Samana pundits coming
Out of their caves rode the donkeys and fled away;
After them ran bejeweled Iyakkis howling
And lamenting." Thus they spake struck with grief.   


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  639:


கானிடை நட்ட மாடும்
    கண்ணுதல் தொண்ட ரெல்லாம்
மீனவன் மதுரை தன்னில்   
    விரவிடக் கண்டோ மென்பார்
கோனவன் தானும் வெய்ய
    கொழுந்தழல் மூழ்கக் கண்டோம்
ஆனபி னெழவுங் கண்டோம்
    அதிசய மிதுவாம் என்பார்.



Some said: "We saw the servitors of the brow-eyed Lord
Who dances in the crematorium, arrive at Madurai
Of the Pandya King; we saw the King himself
Getting immersed in fierce fire; also did we
Witness his rising up thence; this indeed is
A wonder." Thus they spake:   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  640:


மழவிடை இளங்கன் றொன்று
    வந்துநங் கழகந் தன்னை
உழறிடச் சிதறி யோடி
    ஒருவருந் தடுக்க அஞ்சி
விழவொரு புகலு மின்றி
    மேதினி தன்னை விட்டு
நிழலிலா மரங்கள் ஏறி
    நின்றிடக் கண்டோம் என்பார்.


"A young bull-calf barged into our Sankam
And went about stamping the place, thereby causing
Great commotion; none could dare check its course;
Scared, and left with no place of refuge,
They climbed the leafless trees and stood thereon."


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  641:



ஆவதென் பாவி காள்இக்
    கனாத்திறம் அடிகள் மார்க்கு
மேவிய தீங்கு தன்னை
    விளைப்பது திடமே என்று
நோவுறு மனத்த ராகி
    நுகர்பெரும் பதமும் கொள்ளார்
யாவது செயலென் றெண்ணி
    இடர்உழன் றழுங்கி னார்கள்.

"O ye sinners! What may the end of this be?
These bad dreams augur ill, and our saints
Shall surely suffer evil." Thus they spake
With certainty; they sorely grieved at heart
And would not even touch their food.
"What could be done?" thought they, that listened
To them, and wallowed in misery.   


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  642:


அவ்வகை அவர்க ளெல்லாம்
    அந்நிலை மையர்க ளாகச்
சைவநன் மரபில் வந்த
    தடமயில் மடமென் சாயல்
பைவளர் அரவுஏர் அல்குல்
    பாண்டிமா தேவி யார்க்கும்
மெய்வகை அமைச்ச னார்க்கும்
    விளங்குநன் னிமித்தம் மேன்மேல்.



As thus the Samanas suffered in their plight,
Unto the great consort of the Pandya,
The woman of beauteous lips, verily a young peafowl
Of soft and lovely mien,
And to the truthful minister
Descendents of glorious Saiva lineage--,
Good omens occurred, one after another.

contd.,

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  643:


அளவிலா மகிழ்ச்சி காட்டும்
    அரும்பெரு நிமித்தம் எய்த
உளமகிழ் வுணருங் காலை
    உலகெலாம் உய்ய வந்த
வளரொளி ஞானம் உண்டார்
    வந்தணைந் தருளும் வார்த்தை
கிளர்வுறும் ஓகை கூறி
    வந்தவர் மொழியக் கேட்டார்.


Even as they were graced with great and rare
And goodly omens heralding immeasurable joy
And even as they were experiencing soul-felt bliss,
They heard of the happy tiding of the arrival
Of the godly child-- the partaker of ever-growing
And nectarean Gnosis, the one who made his avatar
For the deliverance of the whole world--,
Announced joyously by the thrilled messengers.

Arunachala Siva.   

[Subramanian.R]

Verse  644:


அம்மொழி விளம்பி னோர்க்கு
    வேண்டுவ அடைய நல்கி
மெய்ம்மையில் விளங்கு காதல்
    விருப்புறு வெள்ளம் ஓங்கத்
தம்மையும் அறியா வண்ணம்
    கைமிக்குத் தழைத்துப் பொங்கி
விம்மிய மகிழ்ச்சி கூர
    மேவிய சிறப்பின் மிக்கார்.


On them that announced the glad tidings, they lavished
Gifts in abundance; true love, devotion and longing
Soared up in them as a flood; limitless happiness
Possessed them and they were oblivious of themselves;
Such was the felicity which was theirs.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  645:


மங்கையர்க் கரசி யார்பால்
    வந்தடி வணங்கி நின்ற
கொங்கலர் தெரிய லாராம்
    குலச்சிறை யாரை நோக்கி
நங்கள்தம் பிரானா ராய
    ஞானபோ னகர்முன் பெய்தி
இங்கெழுந் தருள உய்ந்தோம்
    எனஎதிர் கொள்ளும் என்றார்.



To Kulacchiraiyaar, the wearer of fragrant garlands,
That came near and adored her feet,
Mangaiyarkkarasiyaar said: "May you proceed
To the divine presence of our lord, the partaker
Of ambrosial wisdom, and welcome him thus:"
"By your advent, we are assured of our redemption."   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 646:


மன்றலங் குழலி னாரை
    வணங்கிப் போந் தமைச்சனாரும்
வென்றிவே லரச னுக்கும்
    உறுதியே எனநி னைந்து
பொன்திகழ் மாட வீதி
    மதுரையின் புறத்துப் போகி
இன்தமிழ் மறைதந் தாரை
    எதிர்கொள எய்துங் காலை.



The minister adored her of fragrant locks,
And moved out convinced that it would spell
Salvation for the victorious King; he hastened
Through the streets, rich in mansions decked with gold,
And came to the outskirts of Madurai to receive him--
The author of the sweet Tamizh Vedas.
 
Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 647:




அம்புய மலராள் போல்வாள்
    ஆலவாய் அமர்ந்தார் தம்மைக்
கும்பிட வேண்டு மென்று
    கொற்றவன் தனக்கும் கூறித்
தம்பரி சனங்கள் சூழத்
    தனித்தடை யோடும் சென்று
நம்பரை வணங்கித் தாமும்
    நல்வர வேற்று நின்றார்.



Meanwhile, she who was like the goddess enthroned
On the lotus, informed the king thus: "I should the Lord
Of Aalavaai adore." She then fared forth with her
Retinue and special guards to the temple, adored
The Lord and thither stood to welcome the godly child.


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  648:


திருநிலவு மணிமுத்தின்
    சிவிகையின்மேல் சேவித்து
வருநிலவு தருமதிபோல்
    வளரொளிவெண் குடைநிழற்றப்
பெருகொளிய திருநீற்றுத்
    தொண்டர்குழாம் பெருகிவர
அருள்பெருக வருஞானத்
    தமுதுண்டார் அணைகின்றார்.




The Godly Child?s arrival.
Over the beauteous and grace-abounding palanquin
Of pearls, the white and bright and pearly parasol
Of ever-glowing rays, was held aloft;
It looked as though the moon accompanied him adoring;
Ever-growing throngs of servitors of the holy ash
Of ever-increasing luster, came encircling him.
Thus he came, the partaker of nectarean Gnosis
Towards Madurai, causing and diffusing grace.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  649:


துந்துபிகள் முதலாய
    தூரியங்கள் கிளராமே
அந்தணராம் மாதவர்கள்
    ஆயிரமா மறையெடுப்ப
வந்தெழும்மங் கலநாதம்
    மாதிரம்உட் படமுழங்கச்
செந்தமிழ்மா ருதம்எதிர்கொண்
    டெம்மருங்குஞ் சேவிப்ப.


The chanting of the myriad Vedas in a crescendo
By the tapaswi-Brahmins, drowned the resounding
Of Tuntupis and other instruments; the auspicious
Polysymphony (of shells, drums and the like)
Filled all the directions; the southerly, (twin-born)
With splendorous Tamizh, on all sides, wafted
And thus welcomed and adored him.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  650:


பண்ணியவஞ் சனைத்தவத்தால்
    பஞ்சவன்நாட் டிடைப்பரந்த
எண்ணில்அமண் எனும்பாவ
    இருஞ்சேனை இரிந்தோட
மண்ணுலக மேயன்றி
    வானுலகம் செய்தபெரும்
புண்ணியத்தின் படையெழுச்சி
    போலெய்தும் பொலிவெய்த.


The vast army of Sin made up of innumerable Samanas
That had pervaded the Pandya realm,
By reason of the truculent tapas enacted by the Samanas
Getting routed, took to its heels; the glorious advent
Of the godly child, was like an invasion of great piety
Wrought not only by the earth but the heaven also.


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  651:


துன்னும்முழு வுடல்துகளால்
    சூழும்உணர் வினில்துகளால்
அன்னெறியிற் செறிந்தடைந்த
    அமண்மாசு கழுவுதற்கு
மன்னியொளிர் வெண்மையினால்
    தூய்மையினால் வழுதியர்தம்
கன்னிநாட் டிடைக்கங்கை
    அணைந்ததெனுங் கவின்காட்ட.


By reason of the dense dirt that coated the bodies
Of the Samanas and the stain inherent in their
Consciousness, the Pandya realm lay immersed
In unrighteousness; it looked as though
The ever-bright and pure Ganga flowed amain
Into the Pandya country to wash the Samana stain away;
So beautiful was the coming of the godly child.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  652:


பானல்வயல் தமிழ்நாடு
    பழிநாடும் படிபரந்த
மானமிலா அமண்என்னும்
    வல்லிருள்போய் மாய்வதனுக்
கானபெரு கொளிப்பரப்பால்
    அண்டமெலாம் கொண்டதொரு
ஞானமணி விளக்கெழுந்து
    வருவதென நலம்படைப்ப.


The Pandya realm girt with fields of blue lilies
Lay prostrate and flawed; to chase away thence
The murk that was the shameless Samanas,
Came there the peerless gemmy Lamp of wisdom?s own luster
That would, by its effulgence, great and vast, pervade
All the worlds, to confer ever-during well-being.

Arunachala Siva.