Tevaram - Some select verses.

[Subramanian.R]

Verse  97:


மங்கலதூ ரியந்துவைப்பார் மறைச்சாமம்
    பாடுவார் மருங்கு வேதிப்
பொங்குமணி விளக்கெடுத்துப் பூரணகும்
    பமும்நிரைப்பார் போற்றி செய்வார்
அங்கவர்கள் மனத்தெழுந்த அதிசயமும்
    பெருவிருப்பும் அன்பும் பொங்கத்
தங்குதிரு மலிவீதிச் சண்பைநகர்
    வலஞ்செய்து சாருங் காலை.



When they went round the opulent streets of Sanbai
Some played on the auspicious instruments;
Some sang the Saama Veda; some bore bright
And beauteous lamps and filled the pial
With rows of pots filled with holy water;
Some prayed with wondrous love and great fervor.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  98:



தந்திருமா ளிகையின்கண் எழுந்தருளிப்
    புகும்பொழுது சங்க நாதம்
அந்தரதுந் துபிமுதலா அளவில்பெரு
    கொலிதழைப்ப அணைந்து புக்கார்
சுந்தரப்பொற் றோணிமிசை இருந்தபிரான்
    உடன்அமர்ந்த துணைவி யாகும்
பைந்தொடியாள் திருமுலையின் பாலறா
    மதுரமொழிப் பவள வாயார்.


As he whose coral-hued lips that were sweet
Of speech and fragrant with the milk
Of the sacred breasts of the bejeweled Consort
Of the Lord enshrined in the beauteous and auric Ark,
Entered his divine mansion
Conch and Chank began to blow; celestial tuntupis
And other instruments loud resounded.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  99:


தூமணிமா ளிகையின்கண் அமர்ந்தருளி
    அன்றிரவு தொல்லை நாத
மாமறைகள் திரண்டபெருந் திருத்தோணி
    மன்னிவீற் றிருந்தார் செய்ய
காமருசே வடிக்கமலங் கருத்திலுற
    இடையறாக் காதல் கொண்டு
நாமநெடுங் கதிர்உதிப்ப நண்ணினார்
    திருத்தோணி நம்பர் கோயில்.   


In his beauteous and pure mansion he abode;
That night, as the beauteous and roseate lotus-feet
Of the Lord ever enshrined in the divine Ark--
The form of the great Vedas which are
An embodiment of the hoary Naada--,
Were embosomed by him, loving devotion
Welled up in him; so even before
The many-rayed sun arose in the east,
He came to the Ark-temple of the Lord.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 100:


காதலுடன் அணைந்துதிருக் கழுமலத்துக்
    கலந்துவீற் றிருந்த தங்கள்
தாதையா ரையும்வெளியே தாங்கரிய
    மெய்ஞ்ஞானந் தம்பால் வந்து
போதமுலை சுரந்தளித்த புண்ணியத்தா
    யாரையும்முன் வணங்கிப் போற்றி
மேதகைய அருள்பெற்றுத் திருக்கோலக்
    காஇறைஞ்ச விருப்பிற் சென்றார்.



He came there in love and adored his Father
Enshrined in Kazhumalam and his Consort,
The divine Mother who fed him with the milk
Of Her sacred breasts--True wisdom
That could not be borne by any--;
Blessed with the lofty grace of his divine parents
He fared forth in joy to adore the Lord
At the shrine of comely Kolakka.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  101:


பெருக்குஓலிட் டலைபிறங்கும் காவிரிநீர்
    பிரசமலர் தரளம் சிந்த
வரிக்கோல வண்டாட மாதரார்
    குடைந்தாடும் மணிநீர் வாவித்
திருக்கோலக் காவெய்தித் தேவர்பிரான்
    கோயில்வலஞ் செய்து முன்னின்
றிருக்கோலிட் டறிவரிய திருப்பாதம்
    ஏத்துவதற் கெடுத்துக் கொள்வார்.




The loud billowy Kaveri with its goodly water
Washes ashore honied flowers and pearls;
The speckled bees buzz over blooms,
The damsels plunge into the tank and bathe;
Such is lovely Kolakka to the temple of which
He repaired and completed his sacred circuit;
They standing in the divine presence
He began to hail the divine feet of the Lord
Of the celestial beings unknowable even to the Vedas.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  102:



மெய்ந்நிறைந்த செம்பொருளாம் வேதத்தின்
    விழுப்பொருளை வேணிமீது
பைந்நிறைந்த அரவுடனே பசுங்குழவித்
    திங்கள்பரித் தருளு வானை
மைந்நிறைந்த மிடற்றானை மடையில்வா
    ளைகள்பாய என்னும் வாக்கால்
கைந்நிறைந்த ஒத்துஅறுத்துக் கலைப்பதிகம்
    கவுணியர்கோன் பாடுங் காலை   .


The Lord is the enshrined import of the Vedas
Which are Truth incarnate;
He wears the hooded serpent of venomous sacs
And the infant moon on His matted hair;
It is thus He is, and grants grace.
The Prince of Kauniyas hailed the Lord
Whose throat holds the poison,
In a decade which opened thus:
"The carp leap at the sluiced stream?"
He sang the Vedic hymn keeping time
By the clap of his hands.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  103:


கையதனால் ஒத்தறுத்துப் பாடுதலும்
    கண்டருளிக் கருணை கூர்ந்த
செய்யசடை வானவர்தம் அஞ்செழுத்தும்
    எழுதியநற் செம்பொற் றாளம்
ஐயரவர் திருவருளால் எடுத்தபா
    டலுக்கிசைந்த அளவால் ஒத்த
வையமெலாம் உய்யவரு மறைச்சிறுவர்
    கைத்தலத்து வந்த தன்றே.   


As he sang keeping time by the clap of his hands
The merciful, red-haired Lord caused a pair
Of golden cymbals inscribed with the Panchaakshara
Of the celestial Lord, then and there, reach the hands
Of the Vedic child, born to redeem all the worlds,
That he could keep time with them for the hymns
He then sang (and was to sing thereafter).

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  104:


காழிவரும் பெருந்தகையார் கையில்வருந்
    திருத்தாளக் கருவி கண்டு
வாழியதந் திருமுடிமேற் கொண்டருளி
    மனங்களிப்ப மதுர வாயில்
ஏழிசையுந் தழைத்தோங்க இன்னிசைவண்
    தமிழ்ப்பதிகம் எய்தப் பாடித்
தாழுமணிக் குழையார்முன் தக்கதிருக்
    கடைக்காப்புச் சாத்தி நின்றார்.   

Beholding the cymbals in his hands
The great one of Kaazhi placed them
On his head in reverence;
His mind-heart was delighted and then
From his sweet lips streamed
A musical and munificent decade of Tamizh
For the flourishing of the seven-fold music;
Thus he sang before the Lord of beauteous ear-ring,
And completed his decade with his word of benediction.



Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  105:

உம்பருல கதிசயிப்ப ஓங்கியநா
    தத்தளவின் உண்மை நோக்கித்
தும்புருநா ரதர்முதலாம் சுருதியிசைத்
    துறையுள்ளோர் துதித்து மண்மேல்
வம்பலர்மா மழைபொழிந்தார் மறைவாழ
    வந்தருளும் மதலை யாரும்
தம்பெருமான் அருள்போற்றி மீண்டருளிச்
    சண்பைநகர் சாரச் செல்வார்.   



Hearing the divine melody that swelled
Through all the bournes of Naada
The world of gods was steeped in wonder;
Tumpuru, Naarada and others well-renowned
In the sphere of sruti-music
Offered their prayers, and on earth
Caused showers of fragrant flowers;
The child that took birth for the flourishing
Of the Vedas, hailing the grace of his Lord
Returned to the city of Sanbai.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  106:



செங்கமல மலர்க்கரத்துத் திருத்தாளத்
    துடன்நடந்து செல்லும் போது
தங்கள்குலத் தாதையார் தரியாது
    தோளின்மேல் தரித்துக் கொள்ள
அங்கவர்தந் தோளி ன்மிசை எழுந்தருளி
    அணைந்தார்சூழ்ந் தமர ரேத்தும்
திங்களணி மணிமாடத் திருத்தோணி
    புரத்தோணிச் சிகரக் கோயில்.   

When the child holding in his lotus-red hand
The celestial cymbals, walked forth,
His father could not endure it;
He bore him on his shoulders;
Thus he reached the towered temple
Adored by the thronging celestial beings,
In the city of the beauteous Ark
Resplendent with beauteous casements
Bathed in moonbeams.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  107:


திருப்பெருகு பெருங்கோயில் சூழவலங்
    கொண்டருளித் திருமுன் நின்றே
அருட்பெருகு திருப்பதிகம் எட்டொருகட்
    டளையாக்கி அவற்று ளொன்று
விருப்புறுபொற் றிருத்தோணி வீற்றிருந்தார்
    தமைப்பாட மேவுகாதல்
பொருத்தமுற அருள்பெற்றுப் போற்றியெடுத்
    தருளினார் பூவார் கொன்றை.



He circumambulated the temple
Of ever-growing divinity
And stood before the holy Lord.
Divine grace impelled him to compose in all
And octad of divine decades
(in takka raga);
Divinely inspired and in love, he now began
To hymn one of them, on the Lord
Of the golden Ark, blessed with His grace.
This he began with the adorable words thus:
"Poovaar Konrai."*

( * Tirumurai 1 Padigam 24.)


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  108:

எடுத்ததிருப் பதிகத்தின் இசைதிருத்தா
    ளத்தினால் இசைய வொத்தி
அடுத்தநடை பெறப்பாடி ஆர்வமுற
    வணங்கிப்போந் தலைநீர்ப் பொன்னி
மடுத்தவயற் பூந்தரா யவர்வாழ
    மழவிளங்கோ லத்துக் காட்சி
கொடுத்தருளி வைகினார் குறைவிலா
    நிறைஞானக் கொண்ட லார்தாம்.   



Keeping time with the divine cymbals
For his sacred decade, he continued to hymn
His psalms in succession, each in unison
With the preceding ones;
Then in deep devotion he adored the Lord.
He, verily a cloud that showers absolute wisdom,
Abode at Poontharaai, gracing its dwellers
With his splendorous presence
Of childhood?s majesty.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  109:


அந்நிலையில் ஆளுடைய பிள்ளையார்
    தமைமுன்னம் அளித்த தாயார்
முன்னுதிக்க முயன்றதவத் திருநன்னி
    பள்ளிமுதன் மறையோர் எல்லாம்
மன்னுபெரு மகிழ்ச்சியுடன் மங்கலதூ
    ரியந்துவைப்ப மறைகள் ஓதிக்
கன்னிமதிற் சண்பைநகர் வந்தணைந்து
    கவுணியர்கோன் கழலில் தாழ்ந்தார்.



While so, the Brahmins of Tirunanipalli--
The holy place that had of yore wrought tapas
To cause thither the birth of her that begot
The divine child--,
In great joy, chanting the Vedas, fared forth
Accompanied by auspicious orchestration
To Sanbai city of the impregnable rampart;
Arriving there they fell prostrate
At the feet of the Prince of Kauniyas.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 110:


மங்கலமாம் மெய்ஞ்ஞானம் மண்களிப்பப்
    பெற்றபெரு வார்த்தை யாலே
எங்கணும்நீள் பதிமருங்கில் இருபிறப்பா
    ளரும்அல்லா ஏனை யோரும்
பொங்குதிருத் தொண்டர்களும் அதிசயித்துக்
    குழாங்கொண்டு புகலி யார்தம்
சிங்கஇள வேற்றின்பால் வந்தணைந்து
    கழல்பணியுஞ் சிறப்பின் மிக்கார்.   

Having heard the great tidings that he had
Come by true wisdom for the world to rejoice,
The twice-born and others of that realm
And its neighborhood
And also the servitors of boundless joy
Thronged forth in great wonder
And came to Pukali; they hailed the feet
Of the child, verily a lion-cub,
And stood poised in devotional excellence.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  111:


வந்ததிருத் தொண்டர்கட்கும் மல்குசெழு
    மறையவர்க்கும் மற்று ளோர்க்கும்
சிந்தைமகிழ் வுறமலர்ந்து திருவமுது
    முதலான சிறப்பின் செய்கை
தந்தம்அள வினில்விரும்புந் தகைமையினால்
    கடனாற்றுஞ் சண்பை மூதூர்
எந்தைபிரான் சிவலோகம் எனவிளங்கி
    எவ்வுலகும் ஏத்து நாளில்.   


To the sacred devotees, the holy Brahmins and others
Of joyous heart, feeding and other acts
Of hallowed glory were done dutifully
In keeping with their station by the residents
Of hoary Sanbai which was like unto Siva-loka
And indeed was so hailed by every world.

Arunachala Siva.