Tevaram - Some select verses.

[Subramanian.R]

Verse 311:


நாதர் மருவுந் திருமலைகள்
   நாடும் பதிகள் பலமிகவும்
காதல் கூரச் சென்றிறைஞ்சிக்
   கலந்த இசைவண் டமிழ்பாடி
மாதொர் பாகர் அருளாலே
   வடபால் நோக்கி வாகீசர்
ஆதி தேவர் அமர்ந்ததிரு
   வண்ணா மலையை நண்ணினார்.


He then fared forth to hills divine and shrines galore
Where the Lord abides in love and adored them in love;
He sang melodic hymns and psalms rich with boons;
By the grace of Ammai-Appar, Vakeesar moved northward
And arrived at Tiruvannamalai of the Primordial Lord.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 312:


செங்கண் விடையார் திருவண்ணா
   மலையைத் தொழுது வலங்கொண்டு
துங்க வரையின் மிசையேறித்
   தொண்டர் தொழும்புக் கெதிர்நிற்கும்
அங்கன் அரசைப் பணிந்தெழுந்து
   திளைத்துத் திருநா வுக்கரசர்
தங்கு பிறப்பே வீட்டினுக்கு
   மேலாம் பெருமை சாதித்தார்.


He adored Tiruvannamalai whose Lord is
The Rider of the red-eyed Bull, and circumambulated it;
He ascended the great hill and adored the King
Of great Grace who straightway lavishes grace
On devotees that thrive in loving servitorship;
Bliss was his; thus did he demonstrate the glory
Of the anubuti of a life so blessed, to be
Even superior to Moksha.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  313:


அண்ணா மலைமேல் அணிமலையை
   ஆரா அன்பின் அடியவர்தங்
கண்ணார் அமுதை விண்ணோரைக்
   காக்கக் கடலில் வந்தெழுந்த
உண்ணா நஞ்சம் உண்டானைக்
   கும்பிட் டுருகுஞ் சிந்தையுடன்
பண்ணார் பதிகத் தமிழ்பாடிப்
   பணிந்து பரவிப் பணிசெய்தார்.



Him who is like a beauteous hill on a hill inaccessible --
The One who is like unto nectar
To beholding devotees steeped in insatiable love,
The One who devoured the uneatable venom
Of the main to save the celestial beings --,
He worshipped with a melting a mind and hymned
Melodious decades of dulcet Tamizh; he hailed Him,
Extolled Him and rendered service unto Him.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  314:


பணியார் வேணிச் சிவபெருமான்
   பாதம் போற்றிப் பணிசெயுநாள்
மணியார் கண்டத் தெம்பெருமான்
   மண்மேல் மகிழும் இடமெங்கும்
தணியாக் காதல் உடன்சென்று
   வணங்கித் தக்க பணிசெய்வார்
அணியார் தொண்டைத் திருநாட்டில்
   அருளால் அணைவார் ஆயினார்.


He hailed the feet of the Lord of matted hair
Whose jewels are snakes; when thus he served
Hailing him, he desired, in unabated love,
To adore and render fitting service for the Lord
In all His shrines on earth where He abides in joy;
Impelled by grace he moved onward
Towards the beauteous Tondai-Nadu divine.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  315:


காதல் செய்யுங் கருத்தினுடன்
   காடும் மலையும் கான்யாறும்
சூத மலிதண் பணைப்பதிகள்
   பலவுங் கடந்து சொல்லினுக்கு
நாதர் போந்து பெருந்தொண்டை
   நன்னாட் டெய்தி முன்னாகச்
சீத மலர்மென் சோலைசூழ்
   திருவோத் தூரில் சென்றடைந்தார்.

Borne by a love to render service, he crossed
Hills and dales, forests and jungle-rivers, and many towns
Rich in mango-groves and cool fields;
The lord of logos thus reached the great Tondai-Nadu
Where he first visited Tiruvotthoor girt
With gardens rich in cool and soft blossoms.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  316:


செக்கர்ச் சடையார் திருவோத்தூர்த்
   தேவர் பிரானார் தங்கோயில்
புக்கு வலங்கொண் டெதிர்இறைஞ்சிப்
   போற்றிக் கண்கள் புனல்பொழிய
முக்கட் பிரானை விரும்புமொழித்
    திருத்தாண் டகங்கள் முதலாகத்
தக்க மொழிமா லைகள்சாத்திச்
   சார்ந்து பணிசெய் தொழுகுவார்.


The matted hair of the Lord glows crimson
Like the crepuscular sky; He is Lord of the celestial beings
Abiding at Tiruvotthoor; into His temple he entered,
Made his sacred round, adored Him before His
Divine presence; hymned and rained joyous tears;
He decked the Lord of triple eyes with divine Tandakams
And other fitting garlands of words,
And stood poised in His service.   


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  317:


செய்ய ஐயர் திருவோத்தூர்
   ஏத்திப் போந்து செழும்புவனம்
உய்ய நஞ்சுண் டருளும்அவர்
   உறையும் பதிகள் பலவணங்கித்
தையல் தழுவக் குழைந்தபிரான்
   தங்குந் தெய்வப் பதியென்று
வையம் முழுதும் தொழுதேத்தும்
   மதில்சூழ் காஞ்சி மருங்கணைந்தார்.


Having adored the Lord of the effulgent matted hair
Of Tiruvotthoor, he took leave of Him; thence
He visited the many shrines of the Lord
Who for the prosperous redemption of the worlds
Devoured venom, and adored Him there;
He then reached the outskirts of Kanchi
Girt with a great rampart and hailed by the whole world
As the shrine divine where the Lord grew lissom
When His Consort hugged Him close.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  318:


ஞாலம் உய்யத் திருவதிகை
   நம்பர் தம்பேர் அருளினால்
சூலை மடுத்து முன்னாண்ட
   தொண்டர் வரப்பெற் றோமென்று
காலை மலருங் கமலம்போற்
   காஞ்சி வாணர் முகமெல்லாம்
சால மலர்ந்து களிசிறப்பத்
   தழைத்த மனங்கள் தாங்குவார்.



For the redemption of the world, him
The Lord of Tiruvatikai, by His great grace, afflicted
With a dire ache of stomach and straightway claimed;
"We are graced with his arrival." Thus the citizens
Of Kanchi whose visages bloomed in joy
Like lotuses that burgeon in the morn,
Felt delighted in their minds.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  319:


மாட வீதி மருங்கெல்லாம்
   மணிவா யில்களில் தோரணங்கள்
நீடு கதலி யுடன்கமுகு
   நிரைத்து நிறைபொற் குடந்தீபம்
தோடு குலவு மலர்மாலை
   சூழ்ந்த வாசப் பந்தர்களும்
ஆடு கொடியு முடனெடுத்தங்
   கணிநீள் காஞ்சி அலங்கரித்தார்.


In the streets dight with mansions and in all
Beauteous entrances they planted festoons;
Long-leaved plantains and bunches of areca
Were fastened; rows of pots filled with water
And blazing lamps were everywhere; they reared
Fragrant bowers where hung garlands woven with
Petaled flowers; streamers that wafted
In the wind were hoisted; thus they decked
The vast and beauteous city, Kanchi.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 320:


தொண்டர் ஈண்டி எதிர்கொள்ள
   எழுந்து சொல்லுக் கரசர்பால்
கொண்ட வேட்கைப் பொலிவினொடுங்
   குலவும் வீதிப் பணிசெய்யும்
அண்டர் அறிதற் கரியதிரு
   அலகு முதலாம் அவையேந்தி
இண்டை புனைந்த சடைமுடியார்க்
   கன்பர் தம்மை எதிர்கொண்டார்.


They blazed in their habit of serivitorship divine;
They thronged to receive the lord of language on his way;   
They had with them brooms divine and other
Serving tools -- unknown even to the celestial beings --, plied
In the service of the streets divine; these devotees of the Lord
Whose matted hair is decked with Indai-chaplets,
Received him in their strength.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 321:



எதிர்கொண் டிறைஞ்சுஞ் சீரடியார்
   தம்மை இறைஞ்சி எழுந்தருளி
மதில்கொண் டணிந்த காஞ்சிநகர்
   மறுகுட் போந்து வானநதி
குதிகொண் டிழுந்த சடைக்கம்பர்
   செம்பொற் கோயில் குறுகினார்
அதிர்கொண் டலைநேர் மணிமிடற்றார்
   ஆண்ட திருநா வுக்கரசர்.


He paid obeisance to the glorious servitors
Who adored and received him; Tirunavukkarasar,
The one ruled by the Lord whose beauteous neck
Is dark like the rumbling cloud, moved into the city
Of Kanchi girt with a fort, and reached
The temple of the Lord on whose matted hair
The celestial river descended in smashing leaps.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 322:



திருவா யிலினைப் பணிந்தெழுந்து
   செல்வத் திருமுன் றிலைஅணைந்து
கருவார் கச்சி ஏகம்பர்
   கனக மணிமா ளிகைசூழ்ந்து
வருவார் செம்பொன் மலைவல்லி
   தழுவக் குழைந்த மணிமேனிப்
பெருவாழ் வினைமுன் கண்டிறைஞ்சிப்
   பேரா அன்பு பெருகினார்.

He prostrated before the Temple-Tower and rose up;
He moved into the opulent yard divine;
He made his sacred round of the beauteous shrine
Of Ekampa Nathar, the Lord of Genesis,
The Ruler of Kanchi; he beheld the Lord
Of Vita Immortalis whose golden frame grew supple
When the daughter of roseate and auric Himavant
Hugged Him; he adored Him and stood poised
In steadfast devotion.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  323:



வார்ந்து சொரிந்த கண்ணருவி
   மயிர்க்கால் தோறும் வரும்புளகம்
ஆர்ந்த மேனிப் புறம்பலைப்ப
   அன்பு கரைந்தென் புள்ளலைப்பச்
சேர்ந்த நயனம் பயன்பெற்றுத்
   திளைப்பத் திருவே கம்பர்தமை
நேர்ந்த மனத்தில் உறவைத்து
   நீடும் பதிகம் பாடுவார்.


Tears cascading from his eyes gushed in waves
On his frame, thrilled to its roots in every pore
Of hair; his bones were tossed with the waves
Of melting love; his eyes reveled in the bliss
Of vision divine for which they were created;
Becomingly enshrining Tiruvekampar
In his mind, he hymned Him.

Arunachala Siva.   

[Subramanian.R]

Verse  324:


கரவாடும் வன்னெஞ்சர்க்
   கரியானை என்றெடுத்துப்
பரவாய சொல்மாலைத்
   திருப்பதிகம் பாடியபின்
விரவார்தம் புரம்எரித்த
   விடையவனார் வெள்ளெயிற்றின்
அரவாரம் புனைந்தவர்தந்
   திருமுன்றிற் புறத்தணைந்தார்.



"He is unknown to the deceptius hearts, all evil!"
Thus he oped his adorable decade, a garland
Of words divine; then he moved to the place
Beyond the divine yard of the Lord, the Rider
Of the Bull who burnt the triple cities of foes,
The Lord that wears as garlands white-fanged snakes.   


Arunachala Siva.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  325:


கையார்ந்த திருத்தொண்டு
   கழியமிகுங் காதலொடும்
செய்யாநின் றேஎல்லாச்
   செந்தமிழ்மா லையும்பாடி
மையார்ந்த மிடற்றர்திரு
   மயானத்தை வலங்கொண்டு
மெய்யார்வ முறத்தொழுது
   விருப்பினொடு மேவுநாள்.


Even when he was rendering with all his heart
The manual service divine with his uzhavaram
In great love, he also hymned variform decades,   
Manifold and multi-foliate; he made his
Sacred round at Kanchi-Mayanam of the Lord
Of dark throat and hailed it soulfully;
There he sojourned willingly.


Arunachala Siva.