Tevaram - Some select verses.

[Subramanian.R]

Verse  101:

ஆனந்த வெள்ளத்தின்
   இடைமூழ்கி யம்பலவர்
தேனுந்து மலர்ப்பாதத்
   தமுதுண்டு தெளிவெய்தி
ஊனந்தான் இலராகி
   உவந்திருந்தார் தமைக்கண்டு
ஈனந்தங் கியதிலதாம்
   என்னஅதி சயம்என்றார்.

Immersed in the flood of bliss, he shone clear
Having drunk of the nectar gushing
From the honeyed flower-feet of the Lord; flawless was he;
He was brimming with happiness; when they beheld him,
They said: "He is not a whit by harm afflicted;
What wonder is this?"

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  102:


அதிசயம்அன் றிதுமுன்னை
   அமண்சமயச் சாதகத்தால்
இதுசெய்து பிழைத்திருந்தான்
   எனவேந்தற் குரைசெய்து
மதிசெய்வ தினிக்கொடிய
   வல்விடம்ஊட் டுவதென்று
முதிரவரும் பாதகத்தோர்
   முடைவாயால் மொழிந்தார்கள்.


"This is no wonder; by reason of the training
He has had in Jainism he thrives deathless."
Thus they reported to the king and added:
"Wisdom demands that he be fed with cruel venom."
Thus spake they -- the constant practitioners of evil --,
With their stinking mouths.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  103:


ஆங்கதுகேட் டலுங்கொடிய
   அமண்சார்பாற் கெடுமன்னன்
ஓங்குபெரு மையலினால்
   நஞ்சூட்டும் எனவுரைப்பத்
தேங்காதார் திருநாவுக்
   கரசரைஅத் தீயவிடப்
பாங்குடைய பாலடிசில்
   அமுதுசெயப் பண்ணினார்.

When the king who was spoiled by his association
With the evil Jains, heard this, he said:
"Feed him with poison." Then the hostile Jains
Caused Tirunavukkarasu partake of rice
Mixed with milk and dreaded venom.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  104:


நஞ்சும்அமு தாம்எங்கள்
   நாதனடி யார்க்கென்று
வஞ்சமிகு நெஞ்சுடையார்
   வஞ்சனையாம் படியறிந்தே
செஞ்சடையார் சீர்விளக்குந்
   திறலுடையார் தீவிடத்தால்
வெஞ்சமணர் இடுவித்த
   பாலடிசில் மிசைந்திருந்தார்.



The servitor who was blessed with the valiance
To demonstrate unto the world the glories of the Lord
Of ruddy hair, fully aware of the deception
Of the hypocrites, ate the poisonous food provided
By the evil Jains, firm-resolved that unto the devotees
Of the Lord, poison indeed was nectar.
Lo, the venom caused him no harm at all.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 105:


பொடியார்க்குந் திருமேனிப்
   புனிதர்க்குப் புவனங்கள்
முடிவாக்குந் துயர்நீங்க
    முன்னைவிடம் அமுதானால்
படியார்க்கும் அறிவரிய
   பசுபதியார் தம்முடைய
அடியார்க்கு நஞ்சமுதம்
   ஆவதுதான் அற்புதமோ.

If by the hallowed Lord whose divine frame is
Adorned with the Holy Ash, the ancient venom
That would annihilate all the worlds, would turn
Into nectar, annulling misery, is it then
A wonder that for the servitors of Pasupati,
Venom should indeed turn into nectar.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  106:


அவ்விடத்தை ஆண்டஅர
   சமுதுசெய்து முன்னிருப்ப
வெவ்விடமும் அமுதாயிற்
   றெனஅமணர் வெருக்கொண்டே
இவ்விடத்தில் இவன்பிழைக்கில்
   எமக்கெல்லாம் இறுதியெனத்
தெவ்விடத்துச் செயல்புரியுங்
   காவலற்குச் செப்புவார்.



As the servitor ruled by the Lord, was unharmed
Even when he consumed poison, the Jains were forced to own   
That dreaded venom too was nectar for him; so were they
With fear overwhelmed; then they thought thus: "If he
Meets not with death, his survival shall be our doom!"
Thus resolved they proceeded to report to the king
Who acted hostilely (toward the true devotee).

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  107:


நஞ்சுகலந் தூட்டிடவும்
   நஞ்சமயத் தினில்விடந்தீர்
தஞ்சமுடை மந்திரத்தால்
   சாதியா வகைதடுத்தான்
எஞ்சும்வகை அவற்கிலதேல்
   எம்முயிரும் நின்முறையும்
துஞ்சுவது திடமென்றார்
   சூழ்வினையின் துறைநின்றார்.


"Though fed with poisonous victuals, he escaped
The fatal consequence by virtue of the mantras
Which he had cultivated thanks to our religion
And which nullify the effect of poison; should he
Survive, our life and your reign will end, for sure."
Thus they, spake, established in the evil way.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  108:


மற்றவர்தம் மொழிகேட்டு
   மதிகெட்ட மன்னவனும்
செற்றவனை இனிக்கடியும்
   திறமெவ்வா றெனச்செப்ப
உற்றவரு மந்திரசா தகநாங்கள்
   ஒழித்திடநின்
கொற்றவயக் களிறெதிரே
    விடுவதெனக் கூறினார்.


"When the spoiled King heard them, he said:
"How shall we punish him that has destroyed our faith?"
In reply they said: "That we may counter
His mantras, you have him trodden over
By your royal tusker mighty."

Arunachala Siva.   

[Subramanian.R]

Verse  109:


மாபாவிக் கடைஅமணர்
   வாகீசத் திருவடியாங்
காபாலி அடியவர்பாற்
   கடக்களிற்றை விடுகென்னப்
பூபாலர் செயன்மேற்கொள்
   புலைத்தொழிலோன் அவர்தம்மேற்
கோபாதி சயமான
   கொலைக்களிற்றை விடச்சொன்னான்.


The Jain-sinners of utmost baseness said:
"Have him run over by the musty mammoth."
The King who was duty-bound to guard the world
But was bent on hellish deed, commanded
That his wrathful and murderous tusker be made
To trample the crown of Saint Vakeesa.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  110:


கூடத்தைக் குத்தியொரு
   குன்றமெனப் புறப்பட்டு
மாடத்தை மறித்திட்டு
   மண்டபங்கள் எடுத்தெற்றித்
தாடத்திற் பரிக்காரர்
   தலையிடறிக் கடக்களிற்றின்
வேடத்தால் வருங்கூற்றின்
   மிக்கதொரு விறல்வேழம்.

Came there the elephant of peerless strength, destroying
The yards where tuskers were chained;
It moved like a hill and tore apart mansions;
It pulled down mantapams; over the heads
Of them that wielded the ankus, it stamped;
Lo, the raging mammoth, musty and mad,
Was fiercer than even Death.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 111:


பாசத்தொடை நிகளத்தொடர்
   பறியத்தறி முறியா
மீசுற்றிய பறவைக்குலம்
   வெருவத்துணி விலகா
ஊசற்கரம் எதிர்சுற்றிட
   உரறிப்பரி உழறா
வாசக்கட மழைமுற்பட
   மதவெற்பெதிர் வருமால்.



Snapping the thick rope set round its neck,
Breaking the chains fastened around its legs,
Scaring the feathered race that winged above,
Unmindful of the pelting of clay-balls,
Swaying its trunk like a swing, trumpeting loud in wrath,
Moving massively, striking terror, like a musty hill
In appearance, ran the tusker whence rained fragrant ichor.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  113:


மாடுற்றணை இவுளிக்குலம்
   மறியச்செறி வயிரக்
கோடுற்றிரு பிளவிட்டறு
   குறைகைக்கொடு முறியச்
சாடுற்றிடு மதில்தெற்றிகள்
   சரியப்புடை அணிசெற்
டாடுற்றகல் வெளியுற்றதவ்
   வடர்கைக்குல வரையே.


The tusker of the murderous trunk, verily a hill,
With its twin tusks that were truly diamond blades
Destroyed the herds of steeds that passed nearby
And rent into two, walls and doors,
Pulling them out, piece by piece.
Eke did it destroy their ornamental parts
And eventually came into the open.   


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  114:

பாவக்கொடு வினைமுற்றிய
   படிறுற்றடு கொடியோர்
நாவுக்கர செதிர்முற்கொடு
   நணுகிக்கரு வரைபோல்
ஏவிச்செறு பொருகைக்கரி
   யினையுய்த்திட வெருளார்
சேவிற்றிகழ் பவர்பொற்கழல்
   தெளிவுற்றனர் பெரியோர்.


The false and cruel Jains, ripe in evil, plied
The tusker of murderous trunk -- verily a black hill,
Before Tirunavukkarasar and caused it charge him.
He remained however undaunted; he but meditated
On the Feet of the Lord who blazes on His Bull.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 115:


அண்ணல் அருந்தவ வேந்தர்
   ஆனைதம் மேல்வரக் கண்டு
விண்ணவர் தம்பெரு மானை
   விடையுகந் தேறும் பிரானைச்
சுண்ணவெண் சந்தனச் சாந்து
   தொடுத்த திருப்பதி கத்தை
மண்ணுல குய்ய வெடுத்து
   மகிழ்வுட னேபாடு கின்றார்.


The great and glorious one, the prince of tapas,
Beholding the tusker that was set on him,
Invokes the Lord of gods who lovingly rides the Bull,
With the hymn; "Sunna Venn Santana Santu"  *
He sings the divine decade in delight great
That the world may stand redeemed.   

* (Padigam 4 Decade  2)

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  116:


வஞ்சகர் விட்ட சினப்போர்
   மதவெங் களிற்றினை நோக்கிச்
செஞ்சடை நீள்முடிக் கூத்தர்
   தேவர்க்குந் தேவர் பிரானார்
வெஞ்சுடர் மூவிலைச் சூல
   வீரட்டர் தம்அடி யோம்நாம்
அஞ்சுவ தில்லைஎன் றென்றே
   அருந்தமிழ் பாடி அறைந்தார்.


Facing the mad and irate mammoth set on him
By the diabolical Jains, he hymned in Tamizh thus:
"We are the servitor of the Dancer who sports
The matted hair, long and incarnadine,
The supreme Lord of gods,
The wielder of the three-pronged trident,
The God of Veerattam! We have nothing to dread at all."   

Arunachala Siva.