Tevaram - Some select verses.

[Subramanian.R]

Verse  7:


ஆதியார் நீல கண்டத்
   தளவுதாங் கொண்ட ஆர்வம்
பேதியா ஆணை கேட்ட
   பெரியவர் பெயர்ந்து நீங்கி
ஏதிலார் போல நோக்கி
   எம்மைஎன் றதனால் மற்றை
மாதரார் தமையும் என்றன்
    மனத்தினுந் தீண்டேன் என்றார்.



He heard the ban which he would never transgress;
For, his deep devotion to the Primal Lord?s Blue Throat
Was such; the great one moved away leaving her,
And as though he were a stranger, he addressed her
Thus: "You said: 'Us'; I'll not therefore even mentally
Touch any one of womankind."

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  8:


கற்புறு மனைவி யாரும்
   கணவனார்க் கான வெல்லாம்
பொற்புற மெய்யு றாமற்
   பொருந்துவ போற்றிச் செய்ய
இற்புறம் பொழியா தங்கண்
   இருவரும் வேறு வைகி
அற்புறு புணர்ச்சி யின்மை
    அயலறி யாமை வாழ்ந்தார்.

The chaste wife beautifully performed all her duties
To her husband without ever touching his person;
They abode indoors always, but in distinct apartments;
None was aware of the couple?s celibacy.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 9:



இளமையின் மிக்கு ளார்கள்
    இருவரு மறிய நின்ற
அளவில்சீ ராணை போற்றி
   ஆண்டுகள் பலவுஞ் செல்ல
வளமலி யிளமை நீங்கி
   வடிவுறு மூப்பு வந்து
தளர்வொடு சாய்ந்தும் அன்பு
   தம்பிரான் திறத்துச் சாயார்.

The young couple who alone were aware
Of the immeasurably glorious interdiction,
Held themselves irrevocably bound by it;
Years rolled on, and gone was their youth.
They grew beautifully old; though they were enfeebled,
Their love for their Lord was not a whit enfeebled.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  10:


இந்நெறி யொழுகு நாளில்
   எரிதளிர்த் தென்ன நீண்ட
மின்னொளிர் சடையோன்
   தானுந் தொண்டரை விளக்கங் காண
நன்னெறி யிதுவா மென்று
   ஞாலத்தோர் விரும்பி உய்யும்
அந்நெறி காட்டு மாற்றால்
   அருட்சிவ யோகி யாகி.



While thus they lived, the Lord of dazzling matted hair
Which looked like the extending shoots of fire itself,
Assumed the form of a Siva-Yogi to demonstrate
To the world that His devotee?s way of life
Was indeed the true and redemptive way.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 11:



கீளொடு கோவணஞ் சாத்திக் கேடிலா
வாள்விடு நீற்றொளி மலர்ந்த மேனிமேல்
தோளொடு மார்பிடைத் துவளும் நூலுடன்
நீளொளி வளர்திரு முண்ட நெற்றியும்.



He was decked in keell and kovanam; stripes of the Holy Ash
Which confer immortality dazzled from His person;
The sacred thread lay on His shoulder and chest;
From His divine forehead issued the luster of the Holy Ash.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 12:


நெடுஞ்சடை கரந்திட நெறித்த பம்பையும்
விடுங்கதிர் முறுவல்வெண் ணிலவும் மேம்பட
இடும்பலிப் பாத்திர மேந்து கையராய்
நடந்துவேட் கோவர்தம் மனையை நண்ணினார்.



He concealed His long matted hair; He wore
Curly and bushy hair; bright was His smile
Like the rays of the moon; He held nobly
A begging-bowl in His Hand;
Thus He came to the Potter's house.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 13:



நண்ணிய தவச்சிவ யோக நாதரைக்
கண்ணுற நோக்கிய காத லன்பர்தாம்
புண்ணியத் தொண்டராம் என்று போற்றிசெய்
தெண்ணிய உவகையால் எதிர்கொண் டேத்தினார்.


He longingly beheld the Siva-Yogi-Tapaswi;
He reckoned Him as a pious devotee and hailed Him;
He received Him warmly and adored Him greatly;
His outward action manifested his inner thought.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 14:


பிறைவளர் சடைமுடிப் பிரானைத் தொண்டரென்று
உறையுளில் அணைந்துபே ருவகை கூர்ந்திட
முறைமையின் வழிபட மொழிந்த பூசைகள்
நிறைபெரு விருப்பொடு செய்து நின்றபின்.


Deeming the Lord on whose matted hair glows the crescent
To be His devotee, he invited Him into his house
And in delight great, hailed Him duly
And stood beside Him in love abounding.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 15:


 எம்பிரான் யான்செயும் பணிஎது என்றனர்
வம்புலா மலர்ச்சடை வள்ளல் தொண்டனார்
உம்பர்நா யகனும்இவ் வோடுன் பால்வைத்து
நம்பிநீ தருகநாம் வேண்டும் போதென்று.


The devotee of the Lord who wears fragrant flowers
On his matted hair entreated Him thus:
"My Lord, in what way can I serve you?"
The God of gods replied him thus: "Keep this bowl
With you Sir, and return it when I ask for it."


Arunachala Siva.
 

[Subramanian.R]

Verse  16:

தன்னையொப் பரியது தலத்துத் தன்னுழைத்
துன்னிய யாவையுந் தூய்மை செய்வது
பொன்னினும் மணியினும் போற்ற வேண்டுவது
இன்னதன் மையதிது வாங்கு நீயென.

"It is non-pareil; it can purify all that is
Received into it; being more valuable than gold or gem
It must be treasured with greater care;
Such is its worth; receive it." Thus He.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  17:


தொல்லைவேட் கோவர்தங் குலத்துள் தோன்றிய
மல்குசீர்த் தொண்டனார் வணங்கி வாங்கிக்கொண்டு
ஒல்லையின் மனையிலோர் மருங்கு காப்புறும்
எல்லையில் வைத்துவந் திறையை யெய்தினார்.


The glorious devotee -- the scion of the hoary clan
Of potters --, bowed and received it;
He hastened away and kept it in a very safe place
And then came back to the Lord.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  18:


வைத்தபின் மறையவ ராகி வந்தருள்
நித்தனார் நீங்கிட நின்ற தொண்டரும்
உய்த்துடன் போய்விடை கொண்டு மீண்டனர்
அத்தர்தாம் அம்பல மணைய மேவினார்.


When the bowl was thus kept guarded
The Lord who came in a Brahmin?s guise took leave
Of the devotee; Him he followed to a distance
(As prescribed in the sastras), and with His leave returned.
The Lord hied back to His Ambalam.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 19:


சாலநாள் கழிந்த பின்பு
   தலைவனார் தாமுன் வைத்த
கோலமார் ஓடு தன்னைக்
   குறியிடத் தகலப் போக்கிச்
சீலமார் கொள்கை யென்றுந்
   திருந்துவேட் கோவர் தம்பால்
வாலிதாம் நிலைமை காட்ட
   முன்புபோல் மனையில் வந்தார்.


Many days passed; the Lord caused the disappearance
Of the beauteous bowl from where it was kept;
To reveal unto the world the true nature of the potter,
The devotee firm-established in the principles
Of Saivism, He came to his house as before.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 20:


வந்தபின் தொண்ட னாரும்
   எதிர்வழி பாடு செய்து
சிந்தைசெய் தருளிற் றெங்கள்
    செய்தவ மென்று நிற்ப
முந்தைநா ளுன்பால் வைத்த
   மொய்யொளி விளங்கும் ஓடு
தந்துநில் என்றான் எல்லாந்
   தான்வைத்து வாங்க வல்லான்.

Him he received duly and adored, and said:
"That you have in grace thought of us
Marks the fruition of our tapas."
"Give me back the luminous bowl, I entrusted
To your keeping, in the past." Thus spake he
Who can all things grant and recall.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 21:


என்றவர் விரைந்து கூற
   இருந்தவர் ஈந்த ஓடு
சென்றுமுன் கொணர்வான் புக்கார்
   கண்டிலர் திகைத்து நோக்கி
நின்றவர் தம்மைக் கேட்டார்
   நேடியுங் காணார் மாயை
ஒன்றுமங் கறிந்தி லார்தாம்
    உரைப்பதொன் றின்றி நின்றார்.


When thus He spake peremptorily, he moved in
To get the bowl of the tapaswi rare;
Lo, it wasn't there; he was nonplussed;
He in vain questioned them that stood nearby;
He continued his search, all in vain; he stood mute
Unable to account for the gramarye of its disappearance.

Arunachala Siva.