Tevaram - Some select verses.

[Subramanian.R]

111.


வந்தஇப் பழியை மாற்றும்
   வகையினை மறைநூல் வாய்மை
அந்தணர் விதித்த ஆற்றால்
   ஆற்றுவ தறமே யாகில்
எந்தைஈ தறியா முன்னம்
    இயற்றுவ னென்று மைந்தன்
சிந்தைவெந் துயரந் தீர்ப்பான்
   திருமறை யவர்முன் சென்றான்.

If expiation of the sin that had come into being,
By the means prescribed by the Brahmins well-versed
In the Vedas, would be righteous and proper,
I would do it even ere my father comes to know of this.?
To cure himself of the sin he approached the Brahmins.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

112.



தன்னுயிர்க் கன்று வீயத்
   தளர்ந்தஆத் தரியா தாகி
முன்நெருப் புயிர்த்து விம்மி
   முகத்தினில் கண்ணீர் வார
மன்னுயிர் காக்குஞ் செங்கோல்
   மனுவின்பொற் கோயில் வாயில்
பொன்னணி மணியைச் சென்று
   கோட்டினால் புடைத்த தன்றே.



As the calf dear as its life, passed away,
Unable to bear that grief any longer
The cow sighed deep -- its each breath a flame of agony --,
And sobbed with tear-be-dewed eyes;
Then, unto the golden palace of Manu, the wielder
Of the righteous scepter and protector of lives,
It proceeded, and there moved and tolled
The bell (of justice) with its twin horns.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

113.



பழிப்பறை முழக்கோ ஆர்க்கும்
   பாவத்தின் ஒலியோ வேந்தன்
வழித்திரு மைந்தன் ஆவி
   கொளவரும் மறலி ஊர்திக்
கழுத்தணி மணியின் ஆர்ப்போ
   என்னத்தன் கடைமுன் கேளாத்
தெழித்தெழும் ஓசை மன்னன்
    செவிப்புலம் புக்க போது.


Was it the drumming of Reproach?
Or the din of fettering Sin?
Or the tinkling of bells worn on the neck
Of the Buffalo of Yama who comes to snatch
The life of the only scion of the King?
Thus rang the bell -- hitherto untolled --,
On the ears of the sovereign, wordlessly.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

114.



ஆங்கது கேட்ட வேந்தன்
   அரியணை இழிந்து போந்து
பூங்கொடி வாயில் நண்ணக்
   காவல ரெதிரே போற்றி
ஈங்கிதோர் பசுவந் தெய்தி
   இறைவநின் கொற்ற வாயில்
தூங்கிய மணியைக் கோட்டால்
   துளக்கிய தென்று சொன்னார்.


He rose from the throne, and down came he,
-- The King --, to the threshold of the palace;
The ostiaries came to him and bowing said:
O Lord, a cow hath to your victorious threshold
Come and moved the dangling bell with its horns."


Arunachala Siva.   

[Subramanian.R]

115.



மன்னவ னதனைக் கேளா
   வருந்திய பசுவை நோக்கி
என்னிதற் குற்ற தென்பான்
   அமைச்சரை இகழ்ந்து நோக்க
முன்னுற நிகழ்ந்த எல்லாம்
   அறிந்துளான் முதிர்ந்த கேள்வித்
தொன்னெறி யமைச்சன் மன்னன்
   தாளிணை தொழுது சொல்வான்.



He heard them and eyed the grief-stricken cow;
He longed to know what had happened to it;
He with contempt, looked at his minister,
And he, a man of mature wisdom, who knew
All that happened, bowing spake thus:   

Arunachala Siva.


 

[Subramanian.R]

116.



வளவநின் புதல்வன் ஆங்கோர்
    மணிநெடுந் தேர்மே லேறி
அளவில்தேர்த் தானை சூழ
   அரசுலாந் தெருவிற் போங்கால்
இளையஆன் கன்று தேர்க்கால்
   இடைப்புகுந் திறந்த தாகத்
தளர்வுறும் இத்தாய் வந்து
   விளைத்ததித் தன்மை என்றான்.

"Chozha great! As your son mounted the huge gem-inlaid car
And fared forth surrounded by numberless footmen
Through the royal street, the tender calf of this cow
Darted into its wheel and perished; the mother-cow
Sore languishing, hath done this deed."   


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

117.



அவ்வுரை கேட்ட வேந்தன்
    ஆவுறு துயர மெய்தி
வெவ்விடந் தலைக்கொண் டாற்போல்
    வேதனை யகத்து மிக்கிங்கு
இவ்வினை விளைந்த வாறென்
   றிடருறு மிரங்கு மேங்குஞ்
செவ்விதென் செங்கோ லென்னுந்
   தெருமருந் தெளியுந் தேறான்.



As the king heard this, his grief equaled the very cow?s;
He felt as though some cruel venom coursed in him
And smote his skull; he suffered exceedingly;
He was pained as to how it could so happen cruelly
; He inculpated himself of misrule;
He grew bewildered, and though he recovered a little
He felt utterly undone.   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

118.



மன்னுயிர் புரந்து வையம்
   பொதுக்கடிந் தறத்தில் நீடும்
என்னெறி நன்றா லென்னும்
   என்செய்தால் தீரு மென்னுந்
தன்னிளங் கன்று காணாத்
   தாய்முகங் கண்டு சோரும்
அந்நிலை யரச னுற்ற
   துயரமோர் அளவிற் றன்றால்.


"Long have I ruled the world protecting its lives,
Poised in piety; oh noble is my present reign!?
Thus lamenting, he said! "How can this be expiated."
Looking at the cow that had lost its calf,
He would again languish; limitless was his sorrow.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

119.


மந்திரிகள் அதுகண்டு
   மன்னவனை அடிவணங்கிச்
சிந்தைதளர்ந் தருளுவது
   மற்றிதற்குத் தீர்வன்றால்
கொந்தலர்த்தார் மைந்தனைமுன்
   கோவதைசெய் தார்க்குமறை
அந்தணர்கள் விதித்தமுறை
   வழிநிறுத்தல் அறமென்றார்.


Beholding him thus, the ministers
Bowed at his feet and said:
"Wilting of mind is no cure for this;
You may be pleased to do that to your son, as is ordained
Of yore, by the Brahmins for the act of cow-slaughter."


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

120.



வழக்கென்று நீர்மொழிந்தால்
   மற்றதுதான் வலிப்பட்டுக்
குழக்கன்றை இழந்தலறுங்
   கோவுறுநோய் மருந்தாமோ
இழக்கின்றேன் மைந்தனைஎன்
    றெல்லீருஞ் சொல்லியஇச்
சழக்கின்று நானியைந்தால்
   தருமந்தான் சலியாதோ.



"If you suggest that the remedy lies in dong that
Which is by the Brahmins ordained, will that be
A cure for the agony of the cow that bellows aloud,
Having lost its tender calf by murder vile.
If I lend my ears to you all who are out
To save my son from my punishing him with death,
Will not Dharma itself shudder and quake"   


Arunachala Siva.


 

[Subramanian.R]

121.


மாநிலங்கா வலனாவான்
    மன்னுயிர்காக் குங்காலைத்
தானதனுக் கிடையூறு
   தன்னால்தன் பரிசனத்தால்
ஊனமிகு பகைத்திறத்தால்
   கள்வரால் உயிர்தம்மால்
ஆனபயம் ஐந்துந்தீர்த்
   தறங்காப்பா னல்லனோ.


"Is not the ruler of a realm that guards its lives
Duty-bound to rid his subjects
Of hindrance-breeding fear five-fold
Stemming from himself, his men in power,
Harmful hostility of foes, thieves and wild animals,
And thus protect Dharma?"   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

122.



 என்மகன்செய் பாதகத்துக்
   கிருந்தவங்கள் செயஇசைந்தே
அன்னியனோர் உயிர்கொன்றால்
   அவனைக்கொல் வேனானால்
தொன்மனுநூற் றொடைமனுவால்
   துடைப்புண்ட தெனும்வார்த்தை
மன்னுலகில் பெறமொழிந்தீர்
   மந்திரிகள் வழக்கென்றான்.


"If I resort to expiation for the grave sin
By my son committed, and punish another with death
When he does away with a life, will not words of blame
Proclaiming the destruction of Manu's hoary code
By one who comes in his very line, cling to me?
O ye ministers that will have me stigmatized,
Strange indeed is your sense of law and justice!"


Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

123.



என்றரசன் இகழ்ந்துரைப்ப
   எதிர்நின்ற மதியமைச்சர்
நின்றநெறி உலகின்கண்
   இதுபோல்முன் நிகழ்ந்ததால்
பொன்றுவித்தன் மரபன்று
   மறைமொழிந்த அறம்புரிதல்
தொன்றுதொடு நெறியன்றோ
    தொல்நிலங்கா வலஎன்றார்.

When the king thus spake in contempt, to his ministers,
The wise ones said: "Protector of hoary earth!
What we expressed is founded on precedents;
It will not be in keeping with the righteous tradition
To kill the prince; is not performance of expiation
As ordained by the Vedas, the honored hoary way?"

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

124.



அவ்வண்ணந் தொழுதுரைத்த
   அமைச்சர்களை முகம்நோக்கி
மெய்வண்ணந் தெரிந்துணர்ந்த
   மனுவென்னும் விறல்வேந்தன்
இவ்வண்ணம் பழுதுரைத்தீர்
   என்றெரியி னிடைத்தோய்ந்த
செவ்வண்ணக் கமலம்போல்
    முகம்புலர்ந்து செயிர்த்துரைப்பான்.


Hearing the minister who bowing spoke to him,
Manu the heroic king, the knower, in sooth, or Truth,
Said: "You words are fraught with flaw."
His face turned ruddy as a red-lotus on fire,
And he spake these words in soaring wrath:   

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

125.


 அவ்வுரையில் வருநெறிகள்
   அவைநிற்க அறநெறியின்
செவ்வியவுண் மைத்திறநீர்
   சிந்தைசெயா துரைக்கின்றீர்
எவ்வுலகில் எப்பெற்றம்
    இப்பெற்றித் தாமிடரால்
வெவ்வுயிர்த்துக் கதறிமணி
    யெறிந்துவிழுந் ததுவிளம்பீர்.



"Let your exposition of law be, what it is;
You speak, not knowing the truth of the great nature
Of righteousness; now pray, answer me:
In which country, did ever a cow,
Besieged by such grief, come distressed,
Heaving deep sighs of agony, to the bell-tower,
And tolled the bell, and down on earth undone"

Arunachala Siva.