Sri Guru Ramana Prasadam - Original Verses and translation.

[Subramanian.R]

Verse 53 of Sri Guru Ramana Prasadam:



குரு மா மணி ரமணன் கூர்த்த அருள் பார்வை
பிரமாதமாம் பிறவித் துன்பம் அறப் பேரத்
தெருமந்து உழலும் மனச் சிச் சடத்தைப் பேதித்து
அருமந்த மோன அருள் வெளியாக் கண்டதே.  (53)

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 53 of Sri Guru Ramana Prasadam:

Sundering the fusion of consciousness and the insentient that is perplexed wandering mind, the acute grace bestowing gaze
of the great jewel, guru Ramana, was consummated in me as the expanse of grace, rare mouna, such that the sorrow of
birth that stems from Self forgetfulness was entirely abolished.

Arunachala Siva.   

[Subramanian.R]

Verse 54 of Sri Guru Ramana Prasadam:



அடக்கி ஒடுக்கி என்னை உணர்வைத் தன் பால்
கடக்க ஒணாத அருள் காந்தமா ஈர்த்தான்
படக்கென்று அறு பட என் பாழ் அகந்தை மோக
முடிச்செறிந்த மோன அருள் கூர் விழி நோக்கென்னே. (54)

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 54 of Sri Guru Ramana Prasadam:

Subduing me and bringing me under his control, he drew my consciousness to himself with the irresistible magnet
of his grace. From the profound depths of his mouna, his gracious glance cleaved the knot of my ego's ruinous cravings
in an instant.  How great is the power of his piercing gaze!

Arunachala Siva.   

[Subramanian.R]

Verse 55 of Sri Guru Ramana Prasadam:



வாளா பிறந்து இறந்து மாழ்கிய நான் ஆண்டவனுக்கு
ஆளா அருள் பார்வையாலே அகம் தெளிந்து
தாளே கதியாத் தலைப் பட்டு ஒளிர் தவத்தால்
கோளான கூற்றம் அறக் கூடினன் மெய்த் தன்மையே. (55)

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 55 of Sri Guru Ramana Prasadam:

Lost in the fruitless round of birth and death, I surrendered before my Master and my heart became clear and serene through
his gracious gaze.  Then, through the luminous spiritual practice in which I embraced  his holy feet as the true path, I merged
with the nature of the Real, so that the disastrous error (of forgetting my true nature) was no more.

Arunachala Siva.   

[Subramanian.R]

Verse 56 of Sri Guru Ramana Prasadam:




உறுதியாது என்று நான் ஒராப் பிழை சேர்
மறதியால் ஊனப் மயல் வாழ்வில் களித்தேன்
இறைவன் அருள் பார்வையால்  என் அறிவில் கூடி
நிறை வெளியா மெய் வாழ்வு நேர் படக் கண்டானே. (56)

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 56 of Sri Guru Ramana Prasadam:

Through the forgetfulness (pramada) that arose through the error of failing to inquire what was truly real, I reviled in the
illusory existence of the physical body. But the Lord, through his glance of grace, united with my consciousness, and
brought me into harmony with true existence, the fullness of the open sky of the Self.

Arunachala Siva.     

[Subramanian.R]

Verse 57 of Sri Guru Ramana  Prasadam:



எந்தரம் அல்லாத இறைவன் அருள் பார்வையால்
விந்தை சேர் மாயா விசித்திர ஜாலம் கழன்று
பந்த முக்தி எல்லாம் பகல் கனவாய் மங்க ஒளிர்
சொந்த இயல்பான சொரூப நிலை கூடியதே.(57)

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 57 of Sri Guru Ramana Prasadam:

 Through the grace bestowing gaze of the Lord, of which I am totally unworthy, the miraculous and wonderful magic
trick of the world's illusion fell away, and as both bondage and liberation faded like a day dream, I merged into the
state of the Self, which is my own radiant nature.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 58 of Sri Guru Ramana Prasadam:


கற்று அறியாக் மூடக் கசட்டு மனப் பேதையாய்
உற்றடைந்தேன் உள்ளத்து உணர்வோளியாய் நோக்கினான்
பெர்றறியா மோன அருள் பெற்றி சேர் சாந்தியால்
அற்றமற உண்மை ஞானனுபவம் கூடியதே. (58)

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 58 of Sri Guru Ramana Prasadam:


I was a learned fool. My flawed mind knew nothing until I came to dwell with him whose glance filled my heart
with the light of awareness. Dwelling in that gracious state of peace whose nature is Mouna, so hard to gain
and know, I entered into union with the deathless state of the knowledge of reality.

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse 59 of Sri Guru Ramana Prasadam:

வம்பனாம் என்னை வலிந்து வந்து ஆண்ட அருள்
செம்பொனார் மேனிச் சிவ ரமணன் பார்வையில் பேர்
இன்ப வடிவான இயல் செம் பொருள் பொலிவால்
அன்பு மயமா மெய் அறிவு வெளி ஆயிற்றே. (59)

Arunachala Siva.

[Subramanian.R]

Verse  59 of Sri Guru Ramana Prasadam:

Sri Ramana whose gracious form is purest gold, came drawing my wicked self to him and making me his servant.  Under
his gaze, true awareness has manifested as divine love through the bright and pure reality of his nature, whose form is
supreme Bliss.

Arunachala Siva.   

[Subramanian.R]

Verse 60 of Sri Guru Ramana Prasadam:



எண்ணற் கரிய இயல்பான சுத்த அருள்
வண்ணக் களி சேர் வசீகரக் கண்ணோக்கால்
உள் நெக்குருக எனக் கண்ணார் அமுதமாய்
அண்ணிக்கல் உற்றான் மெய் அன்பறிவா ஆண்டவனே. (60)

Arunachala Siva.