12553
« on: November 30, 2015, 10:00:43 AM »
Pattinathu Adigal: Tiru Idai Maruthur Mum Manik Kovai:
தெய்வத் தாமரைச் செவ்வியின் மலர்ந்து
வாடாப் புதுமலர்த் தோடெனச் சிவந்து
சிலம்புங் கழலும் அலம்பப் புனைந்து
கூற்றின் ஆற்றல் மாற்றிப் போற் றாது
வலம்புரி நெடுமால் ஏன மாகி
நிலம்புக்
காற்றலின் அகழத் தோற்றாது நிமிர்ந்து
பத்தி அடியவர் பச்சிலை இடினும்
முத்தி கொடுத்து முன்னின் றருளித்
திகழ்ந்துள தொருபால் திருவடி அகஞ்சேந்து
மறுவில் கற்பகத் துறுதளிர் வாங்கி
நெய்யில் தோய்த்த செவ்வித் தாகி
நூபுரங் கிடப்பினும் நொந்து தேவர்
மடவரல் மகளிர் வணங்குபு வீழ்த்த
சின்னப் பன்மலர் தீண்டிடச் சிவந்து
பஞ்சியும் அனிச்சமும் எஞ்ச எஞ்சாத்
திருவொடும் பொலியும் ஒருபால் திருவடி
நீலப் புள்ளி வாளுகிர் வேங்கைத்
தோலின் கலிங்கம் மேல்விரித் தசைத்து
நச்செயிற் றரவக் கச்சையாப் புறத்துப்
பொலிந்துள தொருபால் திருவிடை இலங்கொளி
அரத்த ஆடை விரித்துமீ துறீஇ
இரங்குமணி மேகலை ஒருங்குடன் சாத்திய
மருங்கிற் றாகும் ஒருபால் திருவிடை
செங்கண் அரவும் பைங்கண் ஆமையுங்
கேழற் கோடும் வீழ்திரன் அக்கும்
நுடங்கு நூலும் இடங்கொண்டு புனைந்து
தவளநீ றணிந்ததோர் பவளவெற் பென்ன
ஒளியுடன் திகழும் ஒருபால் ஆகம்
வாரும் வடமும் ஏர்பெறப் புனைந்து
செஞ்சாந் தணிந்து குங்குமம் எழுதிப்
பொற்றா மரையின் முற்றா முகிழென
உலகேழ் ஈன்றும் நிலையில் தளரா
முலையுடன் பொலியும் ஒருபால் ஆகம்
அயில்வாய் அரவம் வயின்வயின் அணிந்து
மூவிலை வேலும் பூவாய் மழுவுந்
தமருகப் பறையும் அமர்தரத் தாங்கிச்
சிறந்துள தொருபால் திருக்கரஞ் செறிந்த
சூடகம் விளங்கிய ஆடகக் கழங்குடன்
நொம்மென் பந்தும் அம்மென் கிள்ளையும்
தரித்தே திகழும் ஒருபால் திருக்கரம்
இரவியும் எரியும் விரவிய வெம்மையின்
ஒருபால் விளங்குந் திருநெடு நாட்டம்
நவ்வி மானின் செவ்வித் தாகிப்
பாலிற் கிடந்த நீலம் போன்று
குண்டுநீர்க் குவளையின் குளிர்ந்து நிறம்பயின்று
எம்மனோர்க் கடுத்த வெம்மைநோய்க் கிரங்கி
உலகேழ் புரக்கும் ஒருபால் நாட்டம்
நொச்சிப் பூவும் பச்சை மத்தமும்
கொன்றைப் போதும் மென்துணர்த் தும்பையும்
கங்கை யாறும் பைங்கண் தலையும்
அரவும் மதியமும் விரவத் தொடுத்த
சூடா மாலை சூடிப் பீடுகெழு
நெருப்பில் திரித்தனைய உருக்கிளர் சடிலமொடு
நான்முகம் கரந்த பால்நிற அன்னம்
காணா வண்ணங் கருத்தையுங் கடந்து
சேணிகந் துளதே ஒருபால் திருமுடி பேணிய
கடவுட் கற்பின் மடவரல் மகளிர்
கற்பக வனத்துப் பொற்பூ வாங்கிக்
கைவைத்துப் புனைந்த தெய்வமாலை
நீலக் குழல்மிசை வளைஇமேல் நிவந்து
வண்டும் தேனும் கிண்டுபு திளைப்பத்
திருவொடு பொலியும் ஒருபால் திருமுடி
இனைய வண்ணத்து நினைவருங் காட்சி
இருவயின் உருவும் ஒருவயிற்றாகி
வலப்பால் நாட்டம் இடப்பால் நோக்க
வாணுதல் பாகம் நாணுதல் செய்ய
வலப்பால் திருக்கரம் இடப்பால் வனமுலை
தைவந்து வருட மெய்ம்மயிர் பொடித்தாங்
குலகம் ஏழும் பன்முறை ஈன்று
மருதிடங் கொண்ட ஒருதனிக் கடவுள் நின்
திருவடி பரவுதும் யாமே நெடுநாள்
இறந்தும் பிறந்தும் இளைத்தனம் மறந்தும்
சிறைக்கருப் பாசயம் சேரா
மறித்தும் புகாஅ வாழ்வுபெறற் பொருட்டே.
Unable to praise the holy feet fair, flowering fair
Like divine lotus, turning pink as unwithering
Inflorescence, wearing the ringing anklet
And valorous Kazhal, that wiped out Yama's powers;
Fair Maal holding a right, whorl'd conch assumed
A boar form and dug the Earth only not to see them.
Servitors with green craetira worshipped them though,
Are granted Release weal; sobering is the right ? foot
Its left in complement is ruddy inward, fair
As the tender shoot of Kalpaka tree soaked in ghee
Shining lovely, though ankleted, whenever Deva maids
Bow unto, in grief, or when touched by flower fall
In little flakes of petals myriad, glows red
Shaming cotton fluff and anicca flower, in tenderness.
Covered in the blue spots and sharp nails showing
Hyde of venkai tiger for His robe, buckled
In a girdle of venom fang'd serpent is
Lord?s right; and left of His is connubial
To the fair waist with red silk on,
Cingulum scintillant sounding Siva's
Serpent with eyes red, carapace of tortoise
With eager eyes, the tusk of boar, pendant
Long bone lace, rolling triple threaded pure
Across, wearing argent holy ash
Is Lord's Lord garland like resounding Right.
In fair deport wearing a belt, smeared
With red slush, marked with saffron mark,
With auric lotus buds maturing hard,
Despite having begot the seven fold worlds,
Staying firm up with elegance drooping not
Is the left. Wearing sharp hooded snakes
All over, having a trident, and mazhu weapon
And a tiny drum, devas gift, the right excels.
The bangles adorn a hand richly;
Auric play ?balls and parrot parade on the left.
Sun and Fires in fell combine heat up
The right palm. Fair long eyes and fawn
And milk wet blue nenuphar like cool
Hue overwhelms pitying the calorific aridity;
And secures the sevenfold worlds, the left.
The flower of vitex negund , the green notchi
Defe ? ding, the stupor shrub, the cassia flower,
The victorious Tumbai spray, the river Ganga,
The hooded snake, the crescent moon,
Fire as wick malted locks luminous fair,
Are on Right transcending conception
Unconceivable even to the Four ? faced
In white milk swan form masking
The faces; in chaste love conjoined
With the god praised is the young maiden
Who has worn the Kalpaka wood grown
Locks bee buzzed and honey wet,
Styled in delight with weal looking graceful
Is the left; with this fair countenance,
The twin sides one'd right eye eyeing left,
The feminine in shyness sighs as when
The right fondles the left breast; in horripilation
Several times the seven worlds have taken birth.
The matchless lord is abider with the tint
Red of marudu. We bow unto your feet;
Only to be freed from the compulsive routine
Of dying, getting born, slimming, forgetting,
Arid of entering again the prison of womb;
For this has been from yore for long,
And we should not any more get
Trapped in the prison of flesh
A pouch of sinful birth be known.
Arunachala Siva.
Show Posts